Week 7!!!

Maandag 13 oktober 2014. Dag 43.

Kevin en ik zijn eindelijk vroeg genoeg opgestaan om een echt Engels ontbijt te hebben. Hij vond het heerlijk! Daarna zijn we terug naar bed gegaan, want het was toch echt veel te vroeg om al iets te ondernemen. We zijn om 11 uur weer wakker geworden en hebben een douche genomen. Daarna maakten we onszelf klaar om naar Mountain Hartsop te gaan!

We zijn helemaal naar boven gegaan, wat wat hoger was dan ik was gegaan toen ik de eerste keer daar omhoog ging. We vonden een fundering van een huis wat er ooit heeft gestaan, we hebben wat herten zien rennen. We hebben een ander, smaller pad naar beneden genomen en daarna wat gedronken in the White Lion. We hebben toen ook wat frietjes met geraspte kaas erover genomen, wat heel ongezond is maar heel erg lekker…

We hebben wat spullen gedropt bij de hostel, wat rondgehangen en zijn toen naar de Rambler’s Bar in Glenridding gegaan om daar wat te eten. Het was erg lekker, maar ik realiseerde me toen dat Kevin morgen alweer weg gaat, wat ik een gigantische domper vond.

We zijn weer terug naar de hostel gegaan en hebben wat films van Kevin Hart gezien, een Amerikaanse comediaan, en daarna zijn we gaan slapen.


 
Dinsdag 14 oktober 2014. Dag 44.

Ik moest vroeg uit bed om te werken. Het is weer een grote groep deze week, dus ik had een drukke ontbijt dienst. Huishouding nam niet zoveel tijd in beslag. Alle kamers zijn bezet, dus we hoeven ze niet schoon te maken. We hadden alleen gangen en badkamers die we moesten doen. Daar was ik wel blij om, want dat betekende dat ik mee kon met Kevin om hem uit te zwaaien wanneer ik hem op de trein zou zetten in Penrith.

Nigel heeft ons met de auto gebracht en daarna is hij verder gereden naar een andere afspraak. Kevin en ik zijn snel naar Morrison’s gegaan om een koptelefoon te kopen voor Kevin en daarna weer terug naar het treinstation. Daar heb ik hem met tranen in de ogen uitgezwaaid, totdat ik de trein niet meer kon zien. Ik raapte mezelf weer bij elkaar en heb een troost smoothie gekocht in de MacDonalds.

Ik moest anderhalf uur wachten op de bus terug naar Patterdale, daarna heb ik in de bus geslapen totdat ik terug bij de hostel was. Ik heb mijn kamer opgeruimd en een brief geschreven voor mijn opa. In de tussentijd heb ik geduldig gewacht totdat mijn vader en broertjes hier zouden zijn.

Rond 4 uur stonden ze voor mijn raam. Ik heb ze geknuffeld en verwelkomt, de hele hostel laten zien. Ze konden niet lang blijven, want ik moest om vijf uur alweer werken. Dus nadat zij weer vertrokken naar Windermere ben ik me gaan omkleden en heb ik gewerkt.

Ik heb een stukje van Brave gezien (Disney) en ben gaan slapen.
 


Woensdag 15 oktober 2014. Dag 45.

Ontbijt dienst vanochtend. Ging snel voorbij! Na het ontbijt heb ik me omgekleed en gewacht op mijn vader en broertjes. Ik heb lunch pakketjes gemaakt voor ze en vandaag zouden we naar Aira Force gaan.

Ze vonden Aira Force prachtig! Ze hebben overal foto’s gemaakt en opgeklommen. Ze hebben genoten van het uitzicht en ik heb ook nog een stuk gezien die ik niet eerder had gezien hier. Het was geweldig.

Na de wandeling in Aira Force, zijn we wat gaan drinken in Glenridding. Daarna hebben ze me afgezet bij de hostel en heb ik mezelf voorbereid op een avonddienst.

Ik heb zonet het aantal uur uitgerekend die ik afgelopen maand heb gewerkt (want ik verveelde me): 27,2 uren per week!
 


Donderdag 16 oktober 2014. Dag 46.

Had niet veel te doen op het werk, apart van een drukke ochtend dienst met de groep uit Leeds. Ik vind deze groep niet heel leuk. Ze zijn erg luidruchtig en hebben een nare gewoonte om het brandalarm af te laten gaan.

Na ontbijt en huishouding heeft papa me opgepikt en zijn we naar Penrith gegaan. Ik heb weer lunch pakketjes gemaakt, omdat ze de brownies erg lekker vinden. We zijn Penrith ingegaan en ik heb ze het één en het ander laten zien. We hebben ook lekker geluncht in een kroeg!


Moest weer werken vanavond, maar juichte stilletjes omdat dit de laatste avonddienst was met deze groep. Morgenochtend vertrekken ze weer naar Leeds!

Ik heb met Karlijn geskyped, want ik had haar al tijden niet gesproken!
 


Vrijdag 17 oktober 2014. Dag 47.

Laatste ochtend met deze groep! Ontbijtdienst ging snel voorbij, gelukkig. Ik kon al vroeg met huishouding beginnen omdat één van de slaapzalen al snel leeg was. Die ben ik gaan schoonmaken en toen ik klaar was, was het nog maar 10 uur en kwam ik er achter dat de leerlingen al weg waren. Dat is hoe onpersoonlijk het contact was. Ik wilde niet eens doei zeggen tegen ze.

Ach ja! Vandaag is het papa’s verjaardag en ik heb John gevraagd om een lekkere appeltaart te maken, wat hij heeft gedaan! Ik heb het rond 12 uur in de oven gezet zodat het klaar was als papa, Rinse en Emiel hier zouden zijn.

Toen ze hier waren was de taart net klaar en nog niet afgekoeld, dus dat zouden we wel eten als we weer terug waren. Vandaag zijn we naar Kendal gereden, dat had ik ook nog niet gezien dus dat was wel leuk! Kendal was prachtig! Veel meer winkels vergeleken met Penrith en erg mooi. De stad is wat bevolkter, wat beter is. Ik voel me wel wat oncomfortabel, nu ik gewend ben aan de isolatie van Patterdale.

We zijn naar Waterstone’s gegaan (IK HOU VAN DIE WINKEL!) en ik heb the Hunger Games gekocht, want die staat op mijn literatuurlijst voor school.

Toen we terug waren hebben we appeltaart gegeten, die heerlijk was. Mijn vader en broertjes vonden het ook heerlijk! Dank je wel John 

Ik heb met Iris geskyped vanavond, want ik mis haar en had haar ook al eeuwen niet gesproken!
 


Zaterdag 18 oktober 2014. Dag 48.

Ik heb weekend! Mijn eerste dag vrij vandaag! En ik heb dat gevierd door om negen uur wakker te worden, de was te doen en mijn handbagage koffer in te pakken met logeer spullen en kleren die mee terug mogen naar Nederland. Ik heb gewacht tot mijn vader en broertjes me op kwamen halen zodat we naar Newcastle konden rijden! Rinse wilde daar al heen sinds hij erachter was gekomen dat het niet zo ver van Patterdale vandaan was (3 uurtjes rijden).

Onderweg naar Newcastle zagen we bordjes van Hadrian’s Wall en daar zijn we even wezen kijken!!!!!!!! Dat is iets wat ik al wilde sinds ik begon met het plannen van mijn buitenlandse stage in maart! Toen wist ik nog niet dat de muur in noord Engeland was en mijn idee was toen om ergens in het zuiden te verblijven. Ik kwam achter Hadrian’s Wall door de factoid lijst die we moesten maken voor TEFL3. Ik had het op de lijst van dingen die ik moest zien als ik in Engeland was. Nu heb ik een stage in het noorden gekregen, dankzij Ilse, en heb ik eindelijk Hadrian’s Wall gezien! Het was prachtig. We zijn naar het stuk bij Birdoswald fort gegaan. Het is GIGANTISCH (72 mijl lang) en heel mooi gemaakt. Het fort was ook heel mooi en indrukwekkend. Ik ben blij dat ik het heb gezien!

Na bij de muur te zijn geweest, gingen we verder met onze reis naar Newcastle en hebben we gewinkeld! Ik heb twee truien meegenomen naar Engeland, waarvan ik erachter kwam dat één te klein was dus ik vond dat een goede reden om een nieuwe trui te kopen. En nu heb ik er twee gekocht… Na het kopen van de truien hebben we een gevecht tussen twee tienermeisjes gezien. Ik denk dat ze 14 of 15 waren of zo. Het was echt dom. Eén van de twee heeft de politie gebeld, dus ik denk dat het nu ongeveer opgelost is.

We zijn terug gegaan rond zes uur, maar nog een uur doelloos in Newcastle rondgereden omdat we verdwaald waren. We kwamen in Windermere aan om half tien en zijn toen uit eten gegaan. Papa en ik wilden nog naar de kroeg, maar alles was al dicht dus we zijn weer naar het appartement gegaan die papa heeft gehuurd. We hebben een film gekeken en toen zijn we gaan slapen. Ik ben blijven slapen bij hun; het is fijn om voor de verandering eens geen springveren in mijn rug te voelen tijdens het slapen!
 


Zondag 19 oktober 2014. Dag 49.

Mijn vader en broertjes zouden vandaag weer naar huis gaan en zijn vroeg opgestaan om hun spullen te pakken. Ik ben ook vroeg opgestaan, want ik wilde ze kunnen uitzwaaien. Mijn vader en ik hadden afgesproken dat ik nog wat langer in het appartement kon blijven. Mijn trein zou pas om twaalf uur zou vertrekken en als ik om dezelfde tijd als mijn vader het appartement uitmoest, moest ik vier uur buiten wachten. Zolang ik maar voor tien uur er uit was, want dan zou de eigenaar terug komen om het appartement te controleren.

Dus na het gedag zeggen tegen mijn vader en broertjes en hun te hebben uitgezwaaid tot ik hun huurauto niet meer kon zien, ben ik naar binnen gegaan en heb ik geskyped met mijn moeder terwijl ik mijn spullen heb gepakt en de laatste dingen heb opgeruimd.

Ik ben om half tien weggegaan en heb wat meer gezien van Windermere. Ik heb het alleen gezien terwijl we er even snel doorheen reden en gisteren tijdens het uit eten gaan, maar toen was het al donker. Nu was het perfecte moment om even door de stad te lopen in het daglicht. Jammer dat bijna alles gesloten was omdat het zondag was.

Ik heb wat boodschapjes gedaan. Ik heb wat chocola, ingeblikt melk en pinda’s gekocht, zodat ik dit weekend shortbread kan maken. Ik heb nog cherry tomaatjes gekocht als snack en een magazine, zodat ik wat te doen zou hebben tijdens het wachten op de trein, want ik had heel veel wachttijd.

Mijn reis: Windermere – Oxenholme, met de trein. Oxenholme – Penrith, ook met de trein. Penrith – Patterdale, met de bus.

Ik ben een magazine gaan lezen op Windermere station en heb daar al mijn cherry tomaatjes gegeten. Ze smaakten een beetje raar maar ik dacht letterlijk: “Het is Engeland: water smaakt hier ook raar.” Ik heb de smaak genegeerd en mijn lesje geleerd, want ik werd ontzettend ziek.

Koud en warm en misselijk. Blegh. Ik had het gevoel alsof ik meerdere keren moest overgeven. In Oxenholme besloot ik de hostel te bellen met de vraag of iemand me uit Penrith op zou kunnen pikken, maar ik had geen WiFi dus ik kon het nummer niet opzoeken. De vrouw in de kiosk kon dat ook niet voor me doen. Toen heb ik Ilse, mama en Kevin op hetzelfde moment ge-sms’t en dankzij hun een nummer kunnen krijgen. Het was een algemeen nummer en ik stond elke keer tijden in de wacht rij. Ik heb meerdere keren opgehangen omdat ik niet al te hoge telefoonkosten wilde hebben. Uiteindelijk in Penrith gevraagd aan een taxi chauffeur hoeveel het me zou kosten om door hem naar Patterdale te worden gebracht: £38,-. Nee, dank je wel. Veel te duur!

Ik had een paniekaanval en iedereen negeerde het. Ik durfde ook niemand te vragen om hulp, want wat kunnen ze nou uiteindelijk voor me doen? Ik kan ze niet gewoonweg vragen om de misselijkheid weg te halen.

Ik heb geprobeerd de hostel nog eens te bellen, werd doorverbonden, niet opgenomen, kreeg een persoonlijk nummer, werd weer niet opgenomen, en heb toen maar geaccepteerd dat ik waarschijnlijk de bus onder moest kotsen.

Ik heb in de bus geslapen, wat geholpen heeft. Toen ik uiteindelijk in de hostel aankwam moest ik nog op zoek naar mijn sleutels omdat ik die had uitgeleend aan Jim. Laura dacht dat Jim op vakantie was en ik dacht toen dat Jim ‘natuurlijk’ mijn sleutels had meegenomen. Dus ik ben toen naar de keukendeur gegaan omdat achterin de keuken ook een deur is naar mijn appartement. De keukendeur was op slot gedraaid. Dus ik moest de sleutels van Laura gebruiken om de sleutels van de receptie te kunnen krijgen, om de sleutels van de keuken te kunnen krijgen. Toen ik uiteindelijk in mijn appartement was kwam ik erachter dat Jim er gewoon was en heb ik mijn sleutels teruggekregen en ben ik naar mijn kamer gegaan en geslapen. GODDANK.