Week 2!

Maandag september 8 2014. Dag 8.

Ik werd dit keer iets vroeger wakker, dus gedoucht, aangekleed en naar de woonkamer/keuken gegaan. Ik keek naar hoe ver het filmpje was met uploaden en zag dat het maar 59% ver was… En dat het nog 23 uur duurde voordat het klaar was. Dus het zou letterlijk heel de dag duren voordat het klaar was.
Ilse kwam om twaalf uur binnen en toen kwamen we er achter dat de bus drie uur tijd in beslag nam om in Windermere te kunnen komen (eigenlijk wist ik dit wel, want mijn vader verblijft halverwege oktober in Windermere en huurt dan een auto om de reistijd met de bus te voorkomen). Daarom besloten om weer naar Penrith te gaan en daar wat boodschappen te doen.

Ik heb wat geld gepind voor de bus. Het duurde een kwartier voordat ik het eindelijk had, want ik moest bij drie winkels langs voor het pinnen. Er is geen pinautomaat in Patterdale, de dichtstbijzijnde is in Glenridding. Ik had alleen geen zin in een half uur lopen.

Sommige winkels doen ‘cash back’, dus dat je geld kunt bijpinnen. Ik ben naar de Bed & Breakfast hiernaast gegaan voor bijpinnen, maar ze hadden nog niet genoeg geld in de kassa. Dus toen naar de bar gegaan, the White Lion, en de man achter de balie vroeg: “Is that all you’re here for? Because there is a post office on the other side of the road and they do cash back as well.” Dus de altijd behulpzame Engelse mensen stuurde me van het kastje naar de muur. Bij het postkantoor accepteert het ene pinding mijn kaart niet, want die is buitenlands, dus toen moest het met de andere maar daar kostte het 1,85 pond meer. In ieder geval heb ik nu eindelijk contant geld. Lesje geleerd: altijd contant geld op zak hebben, en pin het in Penrith! Daar zijn genoeg pinautomaten.

We stapten op de bus naar Penrith en hebben wat gegeten in een leuk eettentje genaamd ‘The Lemon Tree’. Ik had verschrikkelijke honger, Ilse ook, dus we hebben daar geluncht. Ik had een licht gekruide biefstuk met brood, een lekkere dressing (ik weet niet wat voor een dressing het was) en een salade. Het was heerlijk! Op een bepaald moment zei ik tegen Ilse: “This is so delicious, I might even start to cry when I finish it.” Ilse wilde niet dat ik dat deed, anders zou ze doen alsof ze niet bij me hoort. Dus heb ik dat niet gedaan.

We hebben wat boodschappen gedaan en na een aantal uren rondslenteren, liepen we weer richting de bus. De eerste bus die aankwam accepteerde onze terugreis kaartje niet, dus besloten we in de MacDonald’s met smoothie en WiFi te wachten op de volgende bus, want dat duurde nog een uur. De bus die we uiteindelijk namen was een dubbeldekker, dus zijn we helemaal bovenaan en voorin gaan zitten. Ik vond het geweldig, maar Ilse niet. Ze werd een beetje wagenziek. Op een bepaald moment werd het ook een beetje eng. De weg vanaf Penrith naar Patterdale is grotendeels langs Ullswater, over hoge wegen met afgronden die recht het meer gaan. Ze zijn niet horrorfilm hoog, die afgronden, maar hoog genoeg om behoorlijk wat schade aan te doen als je met bus en al omkiepert. En omdat ik aan de kant van de bus zat waar ik recht die afgrond in kon kijken, stond ik doodsangsten uit. Toen vond Ilse de rit ineens een stuk leuker. Volgens mij hebben we ook nog een vogel tegen het raam aangehad.

Tegen de tijd dat ik terug kwam in de hostel, was het filmpje ook al klaar met uploaden. Iedereen vond het hartstikke leuk!

Ik ben vroeg naar bed gegaan, half tien of zo, want ik was uitgeput. Archibald, de hostel kat, krabde nog aan mijn deur en toen heb ik hem maar naar binnen gelaten. Hij begon mijn hoofd kopjes te geven en is uiteindelijk op mijn nek in slaap gevallen, als een soort sjaal. Het was echt zo schattig, vooral omdat Archibald gasten bijt en zich bijna niet laat aaien.


 
Dinsdag 9 september 2014. Dag 9.

Nog een vroege dag vandaag: tijd voor mijn eerste werkdag van de week. Half zeven uit bed, aangekleed en gewerkt. Werk, werk, werk, het wordt makkelijker met de dag. Gelukkig.

We waren om twaalf uur klaar. Huishouding duurde een beetje langer dan normaal omdat John en Derek naar een vergadering moesten, dus zij konden ons niet helpen. Gelukkig zijn Ilse en ik een goed team; we hebben de taken verdeeld en waren best snel klaar.

Na het werk ben ik wezen hardlopen en heb ik geluncht. Ik heb haver geroosterd in honing, gemixt met yoghurt en blauwe bessen met gesneden banaan toegevoegd. Heel erg lekker en gezond!

Ik heb wat geskyped met Kevin en gewandeld. Ik ben naar mijn nieuwe favoriete plek gegaan, net buiten Glenridding. Het is een bankje dat op een rots staat en uitkijkt over Ullswater. Het is best hoog, en achter het bankje, langs de rots naar beneden, loopt een sprookjesachtige trap naar beneden, volledig bedekt met mos. Het lijdt naar een afgelegen strandje. Ik heb daar een tijdje gezeten en geschreven.

Na het wandelen en zitten op het strandje weer terug gegaan en gewerkt. Er waren geen reserveringen voor het avondeten, dus ik mocht eerder weg (dankzij Ilse, DANK JE ILSE!). Ik ben naar de keuken gegaan en heb wat eten gemaakt voor mezelf: gebakken aardappels met tijm en honing, en spruitjes. De spruitjes smaakten alleen niet zo goed als die van mijn moeder. Ik weet nu dat ze er gebakken spek bij doet en nootmuskaat. Dat miste ik dus…

Ik heb ‘How I met your mother’ gekeken met Ilse, John en Emily. Het was heel erg gezellig, zo samen TV kijken met z’n allen.

Nu lig ik weer in bed en schrijf ik de journals van de afgelopen dagen, want ik heb dat niet gedaan sinds zondag. Ik was zo druk met de video dat ik toen geen zin had om ook nog met de journals bezig te gaan. En daarna ben ik het gewoon vergeten…


 
Woensdag 10 september 2014. Dag 10.

Opgestaan en gewerkt. Ik dacht dat het een langzame ochtend zou worden omdat we maar drie ontbijt reserveringen hadden, maar er waren gelukkig nog vier extra, wat betekende dat we ons nog steeds grotendeels zouden vervelen, maar we zouden ietsje drukker zijn.

Huishouding ging best rap. We hebben de taken verdeeld: Laura en Ilse deden de slaapkamers en ik deed alle badkamers. Ik word er best goed in, het gaat echt vlot! Er zijn zes badkamers die redelijk groot zijn. Het zijn algemene badkamers voor meerdere slaapkamers. Om half 11 waren we klaar, dus ik heb net iets langer dan een uur schoongemaakt. Daarna hebben we het restaurant schoongemaakt. Om 11 uur waren we klaar.

Ik heb lunch gemaakt en ben daarna gaan wandelen. Ik heb al mijn schrijfspullen meegenomen, zodat ik op het afgelegen strandje kon schrijven. Ik heb niet veel inspiratie opgedaan, dus ik heb gelegen, gerelaxt en genoten van het uitzicht. Het is hier echt geweldig.

Ik raak zo langzamerhand al gewend aan het leven hier. Ik vind het constant Engels praten niet zo moeilijk, ik begrijp al die verschillende accenten best snel en mijn slaapkamer wordt steeds meer mijn eigen plekje. Ik leer nieuwe dingen met het koken, omdat ik ze nu gewoon probeer. Ik had thuis vaak de neiging om mama om een mening te vragen, of om hulp, maar ze is hier niet dus ik probeer het gewoon. Ik verras mezelf vaak! Een paar dagen geleden had ik ‘steak and ale pie’ gekocht in een winkeltje, erg lekker. En ik had daarbij aardappels met tijm gebakken in de oven, met stukjes appel er tussendoor. Ik heb laatst spruitjes gemaakt voor het eerst in mijn leven, en had daarbij aardappeltjes met tijm en honing gebakken. Vandaag eet ik waarschijnlijk spaghetti, of misschien een ‘pastry’ met aardappels.

Na mijn gelui op het afgelegen strandje ben ik naar Sharman’s gegaan (het supermarktje/toeristen winkeltje in Glenridding) waar ik even wat kleine boodschapjes heb gedaan en toen heb ik wat thee gedronken bij de Coffee House. Ik zit nu op het terras, mijn journal te schrijven. Ik heb geen haast, dus ik neem lekker de tijd. Life is good.

Ik voel me hier best gelukkig. Voor het eerst sinds ik hier ben heb ik een beetje een ‘thuis’ gevoel. Ik denk dat zoiets ook makkelijker komt als je je bedenkt dat je hier nog wel een paar maandjes zit. Ik kan niet wachten totdat mijn familie hier komt, zodat ik ze alles kan laten zien. Vandaag heb ik gehoord dat Kevin, mijn vriend, in mijn kamer mag slapen als hij hier komt op 10 oktober. Dat is precies een maand vanaf vandaag.

Ik dacht dat de avonddienst heel rustig zou zijn, omdat we maar één dinerreservering hadden. Echter, toen we bezig waren met ontbijtvoorbereidingen, stroomden de reserveringen binnen! Uiteindelijk hebben we iets van tien mensen in het restaurant gehad. Eén van de mensen was een groep van drie mannen, die we maar even voor privacy redenen groep ‘Harry’ gaan noemen. Ze waren nogal… vreemd. Nou ja, in ieder geval één van hun. Ze waren wel heel vriendelijk, moet ik er even bij zeggen. Er was alleen één man die deed alsof hij zijn bord niet terug wilde geven en me heel awkward aanstaarde, maar ik heb net zo awkward terug gestaard dus HAH! Even later vroeg hij me of ik ook ontbijt serveerde. “Ja, hoezo?” “Ik vond de geroerde eieren wat sompig.” “Dat kan, ik heb ze niet gemaakt.” “Niet?” “Nee, ik serveer alleen.” De rest van de groep moest wel lachen om ons gesprek, maar ik had zijn opmerking doorgegeven aan John en John zou ze de volgende keer wat beter doorkoken. Normaal staan ze op een warmhoudplaat, waarop ze rustig aan verder kunnen koken terwijl de ochtend verder verloopt.


 
Donderdag 11 september 2014. Dag 11.

Vroege ochtend, veel mensen. Gisteren hebben we ontbijtvoorbereidingen gedaan voor 28 mensen, maar ik kwam in de keuken erachter dat er 33 waren. Er was een fietsgroep van 22 personen die al om kwart over zeven kwamen ontbijten (we beginnen om zeven uur), dus we hadden nog niets voorbereidt. Ilse en ik hadden een race tegen de klok om alles op tijd klaar te krijgen. We waren ook bang dat we niet genoeg eten en drinken voor de ontbijters hadden, omdat ze alles zo snel opaten en elke keer weer een ronde extra aten. Maar de groep vertrok al voordat al het warme eten (de bonen, spek, hash browns, tomaten, champignons en worstjes) klaar waren. Dus we hoefden ze niet te serveren. GELUKKIG. We hadden alleen wel een heleboel kliekjes…

De ‘Harry’ groep was er ook. De man die de avond van tevoren had geklaagd over het ei, bleef me de hele ochtend aankijken en in de gaten houden. Dat vond ik niet zo prettig, maar ik heb hem zo af en toe vriendelijk aangekeken en me het meeste bezig gehouden met mijn werk/hem genegeerd. Het was een ontzettend drukke ochtend en ik zorgde ervoor dat ik zeker wist dat de eieren beter gebakken waren, zodat ‘Harry 1’ niet weer zou klagen. Het was het allemaal waard, want aan het eind van de ontbijtdienst kwam hij naar me toe en zei hij: “You did extremely well this morning, and I’ll make you some breakfast sometime.” Wat dat laatste betekende weet ik niet, wil ik ook niet weten, maar ik neem het gewoon aan als een compliment, dus: Wat ontzettend aardig.

Huishouding was verschrikkelijk. 25 bedden die ik heb opgemaakt van de 45 in totaal. Gelukkig hoefde ik het niet allemaal alleen te doen. De meeste gasten hadden hun bed niet afgehaald, wat wel hoort te gebeuren als ze uitchecken, dus ik had dubbel werk. Mijn benen en rug zijn compleet gaar.

We waren om twaalf uur pas klaar, daarna heb ik lunch gemaakt en ben ik bezig gegaan met school. Ik ben zo ontzettend moe. Ik denk dat dit de heftigste ochtend was die ik heb gehad sinds ik hier ben aangekomen. En ik moet vanavond nog…


 
Vrijdag 12 september 2014. Dag 12.

Ik heb vandaag weer gewerkt, niet echt bijzonder. Behalve het feit dat het vandaag Jims eerste dag in de keuken was. ’s Ochtends hadden we gewerkt met John als kok en we hadden slechts twee ontbijt reserveringen, dus dat ging best snel. Huishouding ging ook snel, want we werkten met z’n vieren (Jim, John, Ilse en ik) en we hebben de taken goed verdeelt. Avond kook dienst was voor Jim. Gelukkig weet hij hoe hij moet kijken, maar zijn methoden waren niet erg praktisch.

Hij had nog nooit eerder in deze keuken gekookt, gezien het feit dat hij manager is sinds slechts drie weken. Dus Ilse en ik moesten hem vertellen waar alles stond, hoe alles moest. Hij kookte water door de pan op één van de onhandige pitjes te zetten en te vullen met koud water (terwijl water koken met de waterkoker en dan overgieten véél sneller gaat). Dat is slechts één van de dingetjes die handiger hadden gekund. Gelukkig hadden we een rustige avond en ging het verder best goed. Alles was op tijd klaar en alhoewel het een beetje sneller had gekund, vond iedereen z’n eten lekker. Dus dat was mooi.

Ik heb verder niets gedaan in mijn vrije tijd. Ik heb wat geskyped, series gekeken, wat gegeten, maar vooral in de luie stoel gehangen. Jim kwam nog langs om te vertellen dat we nu ook internet hebben aan mijn kant van de hostel. Nu kan ik eindelijk internetten in mijn slaapkamer en hoef ik niet iedereen te storen met mijn geskype.


 
Zaterdag 13 september 2014. Dag 13.

Mijn vrije dag! En goed gebruik van gemaakt. Ik heb tot half één geslapen! Ik was heel erg moe, vooral omdat ik de vorige avond tot laat heb geskyped. Internet in mijn kamer is niet goed voor mijn nachtrust.

Toen ik eindelijk uit bed was heb ik me gedoucht en aangekleed en brunch gemaakt. Gary vertelde me al dat hij de ultieme luie dag had: Hij heeft de hele ochtend gelezen en stond op het punt om de TV aan te zetten terwijl hij zijn reusachtige sandwich naar binnen werkte. Ik dacht: ik win met de luiheid, want ik heb de hele ochtend echt NIETS gedaan. Geen gelees, geen TV kijken, niets.

Gary en ik hebben Star Trek gekeken. Ik haat dat programma. Ik haatte het al voordat ik het überhaupt eens gezien had, maar nu weet ik zeker dat ik er een hekel aan heb. Ik snap het verhaal niet, ik vind de manier van acteren niet leuk (ik snap dat dat komt omdat het al heel oud is, maar ik heb oude films gezien met betere acteurs), en er is teveel geluid waardoor ik niet meer hoor wat de acteurs zeggen. Daarbij zijn al die buitenaardse geluiden zo ontzettend druk, dat ik me niet ontspannen voel voor de TV. Aan degene die dit leest en blijkt een Star Trek fan te zijn: ik heb geen spijt van mijn woorden.

Ik heb mijn kamer vandaag schoongemaakt, grondig. Ik denk niet dat iemand het grondig heeft schoongemaakt sinds de laatste kamereigenaar is vertrokken, dus dat heb ik vandaag gedaan. En ik ben er blij om ook. Mijn kamer is fris, schoon en ruikt heerlijk! Ik heb mijn bed opnieuw opgemaakt en al mijn kleren gewassen, dus vanavond slaap ik in een schoon bed in een schone pyjama. Oh, het plezier in de kleine dingetjes! Heerlijk.

Ik ben gaan wandelen om half zeven deze avond. Ik had waarschijnlijk eerder moeten vertrekken, of eerder terug moeten gaan. Het werd al redelijk donker toen ik terug ging en de wegen zijn niet goed verlicht. Ik moest door het donker lopen, door bossen en bergen, met alleen het licht van mijn telefoon. Ik had het gevoel dat een man (zo’n één met een lange zwarte jas) speciaal uit zijn auto stapte om mij te volgen voor een paar meter (ik ben best een doemdenker in deze situaties) en het idee dat in januari dit jaar een man, Tom McMorrow, vermist is geraakt en nog steeds niet is teruggevonden, werkte me ook op mijn zenuwen.

In ieder geval ben ik veilig teruggekomen. Ik heb wat series gekeken met Ilse, geskyped in mijn kamer en ben naar bed gegaan, dus alles is goed.
 


Zondag 14 september 2014. Dag 14.

Geslapen tot tien uur, aangekleed, ontbeten, series gekeken met Ilse en toen gaan bewerken! Vandaag is de dag dat mijn tweede video op YouTube komt te staan. Verschrikkelijk veel werk, dat bewerken, en het uploaden naar YouTube duurt eeuwig.

De video van vorige week was 21 minuten lang en het duurde een hele dag. Nu is het de helft van de vorige video en het duurt nog steeds eeuwen voordat het op YouTube staat. Dus om de tijd te doden heb ik meer series gekeken…

Er interessante week, of niet?