Week 9 in Patterdale, AND LONDON!
Door: Bente Hoogeveen
Blijf op de hoogte en volg Bente
11 November 2014 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Maandag 27 oktober 2014. Dag 57.
Een erg luie dag vandaag. Ik heb ’s ochtends en ’s middags gewerkt, maar verder niets anders gedaan. Mijn knie klopt niet helemaal, maar ik leun er niet veel op, ik doe rustig aan en ik loop niet als ik niet hoef te lopen, dus het krijgt veel rust. Het zal vast beter gaan snel.
De school uit Canterbury vertrekt morgen pas, in plaats van vandaag, dus dat was een beetje teleurstellend. Ik werd weer geïrriteerd door Meneer Ik Wil Graag twee Plakjes Spek Alsjeblieft. Ik moest hem teleurstellen. Alweer.
Dinsdag 28 oktober 2014. Dag 58.
Werk. Vandaag gaat de Christ College uit Canterbury weg! Vandaag heeft Meneer Spek niet om een extra plak spek gevraagd, een mirakel! Ze zijn ook best snel weggegaan, ik kon niet eens afscheid nemen. Och…
Het heeft heel veel geregend deze week en vandaag was weer precies zo’n dag. Ik had geen zin om naar buiten te gaan, dus ik besloot te beginnen met het inpakken van mijn spullen en het opruimen van mijn kamer. Ik heb heel veel weggegooid, de posters en foto’s van mijn muur gehaald en het meeste al ingepakt. De enige dingen dat ik nog moet doen is de was, een grondige schoonmaak, en de spullen die ik deze week nog moet gebruiken inpakken. Maar dat doe ik de dag voordat ik vertrek.
Avonddienst ging veel te langzaam voorbij. Het was vooral wachten. De leerlingen zijn vertrokken, en we hadden alleen twee of drie kleine gezinnen die kwamen eten, allemaal op verschillende tijden.
Woensdag 29 oktober 2014. Dag 59.
Laatste dag werken vandaag. En ook die van Laura. Laura was er erg enthousiast over! Ze kan niet wachten om weer naar huis te gaan. Ze liet haar enthousiasme zien door grapjes te maken en soms ineens te dansen. Het was erg grappig! Ik vroeg haar hoe het kwam dat ze zo raar was en ze zei: “Ik ben een komediant!” Ik dacht eerst dat dat een grapje was, maar het blijkt echt zo te zijn! Ze heeft veel optredens gedaan toen ze nog studeerde en ze heeft een hoop vrienden die dat ook doen.
Ik had wat problemen met paypal toen ik mijn treinticket van Penrith naar Londen probeerde te bestellen. Uiteindelijk, nadat alles was opgelost, kostte het mij 105 euro… (blijf ademen, Bente).
Om wat stoom af te blazen ben ik met Laura gaan wandelen. Ze heeft me laten zien welke kant ik op moet lopen als ik naar Howtown wil, wat ik morgen ga doen. Daar ga ik op de steamer naar Glenridding en dan loop ik vanuit Glenridding terug naar Patterdale.
Vandaag was het weer heerlijk. Het was een prachtige dag.
Donderdag 30 oktober 2014. Dag 60.
Ben vroeg wakker geworden omdat ik Archibald hoorde miauwen. Mijn eerste gedachte was: “Hij loopt weer op de badkamervloer te poepen”, dus ik ben uit bed gesprongen om hem te stoppen en toen ik in de gang kwam, zag ik dat hij een andere kat uit het appartement probeerde te jagen. Die was via het kattenluikje naar binnen gekomen. We hebben een waakkat hier! Daarna is Archibald bij mij in bed gekropen. Echt schattig.
Ik ben vandaag naar Howtown gegaan om daar op de Ullswater Steamer te stappen. Laura vertelde me dat de wandeling twee uur zou zijn, maar het duurde drie uur, dus dat had ik niet verwacht. De boot stopte ook niet bij Howtown, wat ik ook niet had verwacht van de steamer bedrijf had niet gebeld om ons te informeren. De steamer voer wel, maar stopte niet bij Howtown want het water stond daar te hoog… Ik moest helemaal terug lopen, wat een race tegen de klok en tegen het donker was. Ik kwam erachter dat de steamer niet bij Howtown stopte, toen het half drie was en ik wist dat het om vijf uur donker zou worden. Ik heb eerst nog wat gedronken bij een kroegje, dus om drie uur ben ik vertrokken uit Howtown. Ik had twee uur om terug te komen in een plaats waar ik normaal drie uur over zou doen om er te komen. Ik heb veel snelwandelen gedaan (iedereen die beweert dat snelwandelen geen sport is, meld het maar bij mij!), en ik heb ook stukken gerend. Uiteindelijk heb ik er een uur en 45 minuten over gedaan, en ik was terug voordat het donker werd, dus ik ben erg trots.
Het is vandaag ook mijn broertjes verjaardag, Rinse. Dus zodra ik terug was van mijn vermoeiende avontuur, een douche had genomen en de menselijkheid langzamerhand terug voelde komen in mijn lichaam, heb ik even geskyped met mijn familie. Mijn vader, moeder, broertjes, mijn broertjes beste vriend en mijn oma waren daar. Het was geweldig om ze weer even te zien!
Vandaag heb ik ook afscheid genomen van John en Emily, want ze gaan hun weekend spenderen bij een vriend, dus ik zal ze niet meer zien voordat ik naar Londen vertrek.
Nigel heeft me een afscheidscadeau gegeven Een boek van ‘Lonely Planet’ over alle dingen die je moet zien als je een reis over de hele wereld gaat maken, en een hele lieve kaart. Dit stond er in:
Bente,
Dankjewel voor al het harde werk en jouw gezelschap in Patterdale. Ik hoop dat je mooie herinneringen overhoud aan jouw tijd hier, ondanks alle uitdagingen die zich soms voordeden! Zelf heb ik de waarheid geleerd over de gezegde: “If it’s not Dutch, it ain’t much”. Mijn beste wensen voor veel liefde, succes en geluk in de toekomst, met een beetje speling voor avonturen en omwegen in de reis van het leven.
Nigel.
Vrijdag 31 oktober 2014. Dag 60.
Vandaag is het Halloween maar ik merk er bijna niets van… Geen ‘trick of treat’ hier en geen verklede mensen!
Ben om half tien opgestaan om mijn dag te spenderen aan het schoonmaken en mijn laatste dingen inpakken. Ik heb een douche genomen, ontbijt gehad en toen begonnen aan de grote schoonmaak. Ik was rond half één al klaar, wat eerder was dan ik had verwacht. Ik heb de was gedaan en ingepakt. En toen een uur lui in de luie stoel gehangen. Daarna weer achter de laptop gekropen om wat schoolwerk te doen. Ik heb ook nog even met Susan geskyped, en veel gehoord over haar tijd in Amerika! Ze vertrekt over twee weken.
Ik heb vandaag ook afscheid genomen van Jim, want hij gaat weer weg vanavond.
Zaterdag 1 november 2014. Dag 62.
Ik wilde uitslapen tot negen uur, maar werd om half acht al wakker omdat Archibald op mijn bed liep te springen. Hij wist dat Jim weg was, dus moet ik hem voeren. Toen ik hem had gevoerd, heb ik me maar gedoucht en de laatste paar dingen gedaan als het neerkomt op het inpakken van mijn spullen en het afscheid nemen.
Ik heb nog een kleine was gedraaid, wat sokken en een trui waar ik gisteren yoghurt over heb gemorst. Ik heb de laatste dingen ingepakt en mijn bed afgehaald. Ik heb nog even met mijn moeder geskyped en toen was het tijd om naar de bushalte te lopen. Ik probeerde Derek te vinden, maar hij was nergens te bekennen. Ik zag Nigel een half uur eerder in zijn auto de oprit afrijden. Jim lag te slapen (hij is vanochtend terug gekomen met een vriend). Ik heb Laura vanochtend nog gezien, en heb toen afscheid genomen. Ze was bezig met het pakken van haar spullen, samen met haar familie, en ze zouden een wandeling gaan maken voordat ze de spullen in de bus zouden inladen en vertrekken. Ik dacht niet dat ik haar nog zou zien voordat ik zou vertrekken, maar gelukkig was dat wel zo.
Toen ik op de bus stond te wachten had ik al snel door dat mijn bus niet op was komen dagen. Laura en haar familie kwam terug en hebben me een lift aangeboden naar Penrith. Geweldig! De bus was al overladen met Laura’s spullen en het werd nog erger toen ik erbij kwam met mijn twee koffers. Echter, ze klaagden niet. Het was totaal geen probleem! Heel erg lief van ze om me zo te redden
Ik moest 45 minuten wachten in Penrith, voordat mijn trein aankwam. Toen ik uiteindelijk in de trein stapte kwam er een vriendelijke treinmedewerker aan om mij te helpen met mijn koffers en het vinden van mijn plek. Het bleek dat mijn gereserveerde stoel al bezet was, dus ik moest een andere zoeken. De treinmedewerker wees een stoel aan die volgens hem vrij was, maar halverwege de rit kwam een vrouw (met een erg luidruchtig gezin) naar me toe en zei dat ze mijn stoel gereserveerd had dus ik moest weg. Ach, ik maakte er geen probleem van. Ik ging ergens achterin de coupé zitten en heb even geslapen. Ik heb ‘the Hunger Games’ van Suzanne Collins gelezen, een boek van de literatuurlijst van Culture 5. Het zou een rit van 4 uur worden…
Grappig: toen ik naar het toilet ging hoorde ik een stem zeggen: “Spoel alstublieft geen luiers, oude telefoons, rekeningen, truien van je ex, of andere dingen door het toilet.” Ze hebben een goed gevoel voor humor hier, die Britten!
Toen ik aankwam op London Euston, werd ik overweldigd door de drukte. Het was al donker, maar ik had mijn looproute opgezocht op Google Streetview, dus ik wist waar ik heen moest. Ik had wat moeite met mijn koffers, maar ik ben er gekomen!
Ik heb een bed op de vijfde verdieping van de hostel. Mijn sleutel is een pasje. Ik slaap in een slaapzaal van zes bedden. Tot zover heb ik twee andere meisjes ontmoet die in dezelfde kamer slapen. Ze zijn beide Indisch en ze zijn gasten. Morgenochtend vertrekken ze weer.
Tot zover was mijn welkom wel oké. Ik denk dat ik erg gewend ben aan de vriendelijkheid van Patterdale en de andere dorpen. De medewerkers hier wisten niet echt wat ze moesten doen, afgezien van het geven van de sleutel naar mijn kamer, toen ik aankwam. Maandag begin ik met werken, om tien uur. Dat is alles wat ik weet. Ik heb een douche genomen, een pizza gegeven in de bar beneden, en gekeken naar een dansprogramma op de tv. Toen ben ik naar boven gegaan om te slapen!
Morgen ga ik Londen in. Ik denk dat ik naar het museum ga aan de andere kant van de straat: het Britse Museum. Of misschien wel naar de London Library. We zullen zien Mijn avontuur wacht!
Zondag 2 november 2014. Dag 63.
Ik werd heel vroeg wakker, rond vijf uur, en viel daarna weer in slaap. Toen werd ik wakker om half acht. Ik ben uit bed gegaan, zodat ik ontbijt kon hebben en Londen kon verkennen. Terwijl ik sliep is er nog een gast bijgekomen in onze kamer. Een Chinees/Japans meisje (ik kan het verschil nooit vertellen, echt verschrikkelijk) slaapt in het bed boven mij (stapelbedden). Gisteren, toen ik klaar was met het schrijven, begonnen de twee Indische meisjes, Kankena en Annega, te bidden en dat was een bijzondere ervaring. Het was net alsof ze in een trans waren. Ze zongen monotone woorden met de juiste hoge tonen op het juiste moment en lazen de woorden heel snel voor. Toen ze klaar waren vertelde ik ze hoe mooi ik deze ervaring vond en ze vertelden me toen een hoop over hun geloof, Boeddhisme. Ze gaven me Indische snacks en een visitekaartje over hun geloof. Het klinkt allemaal heel interessant. Ik heb nooit echt onderzoek gedaan naar Boeddhisme, maar nu weet ik dat het gaat over wereldvrede en niet over het aanbidden van een Heer en hem bedanken voor alle goedheid dat jouw is overkomen, of het vrezen van hem. Het gaat over het gelukkig maken van mensen met jouw geluk, en gelukkig worden door anderen gelukkig te maken. Klinkt als de religie voor mij!
Toen ik het hostel verliet om Londen te ontdekken, wist ik niet wat ik ging doen. Ik wist dat er veel attracties waren, maar niet hoe ik er moest komen of hoeveel het me zou kosten. Daarbij, de honderden dingen die je kunt doen in Londen… Geloof je me als ik zeg dat ik niet één ding kon opnoemen toen ik weg ging? Ik werd overweldigd!
Ik bleef lopen en passeerde King’s Cross St. Pancras, wat het treinstation is waar Harry Potter naar perron 9 ¾ gaat voor de trein naar Zweinstein. Ik heb de plek waar Harry door de muur verdwijnt al gezien toen ik op schoolreisje was naar Londen, dus ik ben doorgelopen. Ik besloot naar de Thames te gaan en te zien hoe groot dat nou eigenlijk is. Het kostte me wat moeite om de Thames te vinden, en voordat ik daar aankwam stuitte ik op St. Paul’s Cathedral! Zo ongelofelijk, zo groot, ik moest gewoon naar binnen. Ik was vergeten dat het zondag was, dus ik zou al bijna weer naar buiten gaan omdat ik dacht dat ik niet de toerist mocht uithangen terwijl mensen aan het bidden waren. Echter, ik wilde de binnenkant van de kathedraal echt graag zien, en op een bordje stond dat als je als toerist naar binnen ging, dat je dan geld moest betalen, terwijl het aanbidden van de Heer gratis was… Dus ik heb vandaag de Heer aanbeden!
Ik ben totaal niet religieus. Echter, de dienst was erg indrukwekkend! De kathedraal is prachtig, en de mensen die samenkomen omdat het geloof zo belangrijk voor hun is is ook erg indrukwekkend. Ik besloot gewoon met ze mee te doen vandaag en alles te doen wat zij ook deden. Ik kreeg een boekje waarin stond wat ging gebeuren en wanneer ik mee moest zingen, wanneer ik moest zitten en wanneer ik moest staan. Het was niet zo moeilijk.
De teksten van de liedjes, of hymne, spraken me totaal niet aan. Ik heb niet het gevoel alsof ik moet vrezen voor een Heer, of hem moet bedanken voor alles wat hij voor me gedaan heeft. Ik geloof in mezelf; de dingen die ik bereikt heb komen van mezelf, en niet omdat een ‘God’ ze heeft gedaan voor mij. Ik geloof niet dat ik een Heer moet vrezen, als hij bestaat. Ze zeggen dat God van al zijn kinderen houdt en God vergeeft, maar ik vind het belangrijk om van mezelf te houden en mezelf te vergeven, in plaats van iemand anders’ mening belangrijker te vinden.
Maar als iedereen samen komt in een kerk en deze woorden in koor zeggen, krijg ik de rillingen over mijn rug. Het is prachtig. Dit gebed gaf me vooral rillingen toen ik heb hardop voorlas met de rest van de mensen bij de dienst, ook al ben ik het niet met de woorden eens (het is vooral de manier waarop iedereen het uitsprak denk ik):
Our Father, who art in Heaven,
Hallowed be thy name;
Thy kingdom come;
Thy will be done;
On earth as it is in heaven.
Give us this day our daily bread.
And forgive us our trespasses,
As we forgive those who trespass against us.
And lead us not into temptation;
But deliver us from evil.
For thine is the kingdom,
The power and the glory,
For ever and ever.
Amen.
Na de dienst heb ik de kerk verlaten en respectvol als ik ben heb ik de priesteres bedankt voor de dienst en haar hand geschud. Ze zegende me, erg vriendelijk.
Ik ben doorgelopen en zag de Thames. Ik ben over de Southwark Bridge gelopen en herkende een gebouw… De Globe Theatre! Shakespeare’s theater! Ik moest dat zien!
Ik ben naar binnen gegaan en heb een ticket van 13,50 pond gekocht. Het was het waard. Ik heb een hoop geleerd! Het blijkt dat dit niet de originele Globe Theatre is van toen Shakespeare nog leefde. Het is de derde! De eerste werd in 1599 geopend, maar brandde af in 1613 omdat ze dachten dat het wel een leuk idee was om een echte kanon te gebruiken in Hamlet en toen vloog het dak in brand. De tweede Globe werd in 1614 gebouwd, een jaar nadat de eerste was afgebrand. Deze sloot in 1642 omdat theater verbannen werd, omdat door de adellijke mensen, de mensen van de overheid, theater werd gezien als een zonde, een reden om je te misdragen, en ook als een manier om de Pest te verspreiden, of kwade woorden. De laatste Globe werd geopend in 1997, wat best recent is. Het is nog steeds open en ze houden er ook echte toneelstukken in!
Ik heb ook geleerd dat de bovenkant van het podium de ‘hemel’ werd genoemd. Het heeft een klein luikje, waar de engelen door naar beneden kwamen tijdens het toneelstuk. Het podium zelf werd ‘aarde’ genoemd, waar alle levende mensen zouden staan. En onder het podium was ‘hell’. Een klein luik in het podium was bedoeld voor alle heksen en demonen om door naar boven te komen tijdens het toneelstuk.
Er zijn zoveel andere dingen die ik heb geleerd. Ik heb ook boeken gekocht! Eén over taal en zijn ontwikkelijk (‘A little book of language’, door David Crystall), maar vooral over de origine van taal. Heel interessant en misschien iets om te laten zien aan Henk als hij weer Phonetics geeft!
Het andere boek heet ‘The Bard’s Guide to Abuses and Afronts’, en gaat over alle scheldwoorden die Shakespeare heeft gebruikt in zijn toneelstukken. Hilarisch! Ik vind deze erg leuk:
‘Could I come near your beauty with my nails, I’d set my ten commandments in your face’, said in HENRY VI, PART II.
Of:
‘Thy mother took into her blameful bed some stern untutor’d churl... whose fruit thou art...’, said in HENRY VI, PART II.
Het lijkt erop dat Shakespeare de eerste ‘yo momma’ grap maakte!
Ik heb de Tower Bridge en de Tower of London ook gezien, waar de slotgracht gevuld is met klaproosjes, zoals Jane Townsend in Patterdale had verteld een paar weken geleden! Het was erg indrukwekkend!
Ik vertrok van het hostel om tien uur ’s ochtends en kwam terug om half vijf, dus ik had een geweldige en uitputtende dag vandaag!
Ik heb met mijn moeder gewhatsapped en heb toen avondeten gehad in de bad beneden, waar ik ook heb geskyped met mijn vader. Toen ben ik naar boven gegaan naar mijn slaapkamer. Kankena en Annega zijn helaas al weg, maar het Japanse meisje dat boven me slaapt is er nog. Haar naam is Somako en we hebben gezellig gekletst! Er is nog een ander meisje in onze kamer gekomen, genaamd Swati, en ze is ook Indisch. Ze zijn beiden erg aardig!
Morgen is mijn eerste werkdag, dus ik ga nu slapen!
Een erg luie dag vandaag. Ik heb ’s ochtends en ’s middags gewerkt, maar verder niets anders gedaan. Mijn knie klopt niet helemaal, maar ik leun er niet veel op, ik doe rustig aan en ik loop niet als ik niet hoef te lopen, dus het krijgt veel rust. Het zal vast beter gaan snel.
De school uit Canterbury vertrekt morgen pas, in plaats van vandaag, dus dat was een beetje teleurstellend. Ik werd weer geïrriteerd door Meneer Ik Wil Graag twee Plakjes Spek Alsjeblieft. Ik moest hem teleurstellen. Alweer.
Dinsdag 28 oktober 2014. Dag 58.
Werk. Vandaag gaat de Christ College uit Canterbury weg! Vandaag heeft Meneer Spek niet om een extra plak spek gevraagd, een mirakel! Ze zijn ook best snel weggegaan, ik kon niet eens afscheid nemen. Och…
Het heeft heel veel geregend deze week en vandaag was weer precies zo’n dag. Ik had geen zin om naar buiten te gaan, dus ik besloot te beginnen met het inpakken van mijn spullen en het opruimen van mijn kamer. Ik heb heel veel weggegooid, de posters en foto’s van mijn muur gehaald en het meeste al ingepakt. De enige dingen dat ik nog moet doen is de was, een grondige schoonmaak, en de spullen die ik deze week nog moet gebruiken inpakken. Maar dat doe ik de dag voordat ik vertrek.
Avonddienst ging veel te langzaam voorbij. Het was vooral wachten. De leerlingen zijn vertrokken, en we hadden alleen twee of drie kleine gezinnen die kwamen eten, allemaal op verschillende tijden.
Woensdag 29 oktober 2014. Dag 59.
Laatste dag werken vandaag. En ook die van Laura. Laura was er erg enthousiast over! Ze kan niet wachten om weer naar huis te gaan. Ze liet haar enthousiasme zien door grapjes te maken en soms ineens te dansen. Het was erg grappig! Ik vroeg haar hoe het kwam dat ze zo raar was en ze zei: “Ik ben een komediant!” Ik dacht eerst dat dat een grapje was, maar het blijkt echt zo te zijn! Ze heeft veel optredens gedaan toen ze nog studeerde en ze heeft een hoop vrienden die dat ook doen.
Ik had wat problemen met paypal toen ik mijn treinticket van Penrith naar Londen probeerde te bestellen. Uiteindelijk, nadat alles was opgelost, kostte het mij 105 euro… (blijf ademen, Bente).
Om wat stoom af te blazen ben ik met Laura gaan wandelen. Ze heeft me laten zien welke kant ik op moet lopen als ik naar Howtown wil, wat ik morgen ga doen. Daar ga ik op de steamer naar Glenridding en dan loop ik vanuit Glenridding terug naar Patterdale.
Vandaag was het weer heerlijk. Het was een prachtige dag.
Donderdag 30 oktober 2014. Dag 60.
Ben vroeg wakker geworden omdat ik Archibald hoorde miauwen. Mijn eerste gedachte was: “Hij loopt weer op de badkamervloer te poepen”, dus ik ben uit bed gesprongen om hem te stoppen en toen ik in de gang kwam, zag ik dat hij een andere kat uit het appartement probeerde te jagen. Die was via het kattenluikje naar binnen gekomen. We hebben een waakkat hier! Daarna is Archibald bij mij in bed gekropen. Echt schattig.
Ik ben vandaag naar Howtown gegaan om daar op de Ullswater Steamer te stappen. Laura vertelde me dat de wandeling twee uur zou zijn, maar het duurde drie uur, dus dat had ik niet verwacht. De boot stopte ook niet bij Howtown, wat ik ook niet had verwacht van de steamer bedrijf had niet gebeld om ons te informeren. De steamer voer wel, maar stopte niet bij Howtown want het water stond daar te hoog… Ik moest helemaal terug lopen, wat een race tegen de klok en tegen het donker was. Ik kwam erachter dat de steamer niet bij Howtown stopte, toen het half drie was en ik wist dat het om vijf uur donker zou worden. Ik heb eerst nog wat gedronken bij een kroegje, dus om drie uur ben ik vertrokken uit Howtown. Ik had twee uur om terug te komen in een plaats waar ik normaal drie uur over zou doen om er te komen. Ik heb veel snelwandelen gedaan (iedereen die beweert dat snelwandelen geen sport is, meld het maar bij mij!), en ik heb ook stukken gerend. Uiteindelijk heb ik er een uur en 45 minuten over gedaan, en ik was terug voordat het donker werd, dus ik ben erg trots.
Het is vandaag ook mijn broertjes verjaardag, Rinse. Dus zodra ik terug was van mijn vermoeiende avontuur, een douche had genomen en de menselijkheid langzamerhand terug voelde komen in mijn lichaam, heb ik even geskyped met mijn familie. Mijn vader, moeder, broertjes, mijn broertjes beste vriend en mijn oma waren daar. Het was geweldig om ze weer even te zien!
Vandaag heb ik ook afscheid genomen van John en Emily, want ze gaan hun weekend spenderen bij een vriend, dus ik zal ze niet meer zien voordat ik naar Londen vertrek.
Nigel heeft me een afscheidscadeau gegeven Een boek van ‘Lonely Planet’ over alle dingen die je moet zien als je een reis over de hele wereld gaat maken, en een hele lieve kaart. Dit stond er in:
Bente,
Dankjewel voor al het harde werk en jouw gezelschap in Patterdale. Ik hoop dat je mooie herinneringen overhoud aan jouw tijd hier, ondanks alle uitdagingen die zich soms voordeden! Zelf heb ik de waarheid geleerd over de gezegde: “If it’s not Dutch, it ain’t much”. Mijn beste wensen voor veel liefde, succes en geluk in de toekomst, met een beetje speling voor avonturen en omwegen in de reis van het leven.
Nigel.
Vrijdag 31 oktober 2014. Dag 60.
Vandaag is het Halloween maar ik merk er bijna niets van… Geen ‘trick of treat’ hier en geen verklede mensen!
Ben om half tien opgestaan om mijn dag te spenderen aan het schoonmaken en mijn laatste dingen inpakken. Ik heb een douche genomen, ontbijt gehad en toen begonnen aan de grote schoonmaak. Ik was rond half één al klaar, wat eerder was dan ik had verwacht. Ik heb de was gedaan en ingepakt. En toen een uur lui in de luie stoel gehangen. Daarna weer achter de laptop gekropen om wat schoolwerk te doen. Ik heb ook nog even met Susan geskyped, en veel gehoord over haar tijd in Amerika! Ze vertrekt over twee weken.
Ik heb vandaag ook afscheid genomen van Jim, want hij gaat weer weg vanavond.
Zaterdag 1 november 2014. Dag 62.
Ik wilde uitslapen tot negen uur, maar werd om half acht al wakker omdat Archibald op mijn bed liep te springen. Hij wist dat Jim weg was, dus moet ik hem voeren. Toen ik hem had gevoerd, heb ik me maar gedoucht en de laatste paar dingen gedaan als het neerkomt op het inpakken van mijn spullen en het afscheid nemen.
Ik heb nog een kleine was gedraaid, wat sokken en een trui waar ik gisteren yoghurt over heb gemorst. Ik heb de laatste dingen ingepakt en mijn bed afgehaald. Ik heb nog even met mijn moeder geskyped en toen was het tijd om naar de bushalte te lopen. Ik probeerde Derek te vinden, maar hij was nergens te bekennen. Ik zag Nigel een half uur eerder in zijn auto de oprit afrijden. Jim lag te slapen (hij is vanochtend terug gekomen met een vriend). Ik heb Laura vanochtend nog gezien, en heb toen afscheid genomen. Ze was bezig met het pakken van haar spullen, samen met haar familie, en ze zouden een wandeling gaan maken voordat ze de spullen in de bus zouden inladen en vertrekken. Ik dacht niet dat ik haar nog zou zien voordat ik zou vertrekken, maar gelukkig was dat wel zo.
Toen ik op de bus stond te wachten had ik al snel door dat mijn bus niet op was komen dagen. Laura en haar familie kwam terug en hebben me een lift aangeboden naar Penrith. Geweldig! De bus was al overladen met Laura’s spullen en het werd nog erger toen ik erbij kwam met mijn twee koffers. Echter, ze klaagden niet. Het was totaal geen probleem! Heel erg lief van ze om me zo te redden
Ik moest 45 minuten wachten in Penrith, voordat mijn trein aankwam. Toen ik uiteindelijk in de trein stapte kwam er een vriendelijke treinmedewerker aan om mij te helpen met mijn koffers en het vinden van mijn plek. Het bleek dat mijn gereserveerde stoel al bezet was, dus ik moest een andere zoeken. De treinmedewerker wees een stoel aan die volgens hem vrij was, maar halverwege de rit kwam een vrouw (met een erg luidruchtig gezin) naar me toe en zei dat ze mijn stoel gereserveerd had dus ik moest weg. Ach, ik maakte er geen probleem van. Ik ging ergens achterin de coupé zitten en heb even geslapen. Ik heb ‘the Hunger Games’ van Suzanne Collins gelezen, een boek van de literatuurlijst van Culture 5. Het zou een rit van 4 uur worden…
Grappig: toen ik naar het toilet ging hoorde ik een stem zeggen: “Spoel alstublieft geen luiers, oude telefoons, rekeningen, truien van je ex, of andere dingen door het toilet.” Ze hebben een goed gevoel voor humor hier, die Britten!
Toen ik aankwam op London Euston, werd ik overweldigd door de drukte. Het was al donker, maar ik had mijn looproute opgezocht op Google Streetview, dus ik wist waar ik heen moest. Ik had wat moeite met mijn koffers, maar ik ben er gekomen!
Ik heb een bed op de vijfde verdieping van de hostel. Mijn sleutel is een pasje. Ik slaap in een slaapzaal van zes bedden. Tot zover heb ik twee andere meisjes ontmoet die in dezelfde kamer slapen. Ze zijn beide Indisch en ze zijn gasten. Morgenochtend vertrekken ze weer.
Tot zover was mijn welkom wel oké. Ik denk dat ik erg gewend ben aan de vriendelijkheid van Patterdale en de andere dorpen. De medewerkers hier wisten niet echt wat ze moesten doen, afgezien van het geven van de sleutel naar mijn kamer, toen ik aankwam. Maandag begin ik met werken, om tien uur. Dat is alles wat ik weet. Ik heb een douche genomen, een pizza gegeven in de bar beneden, en gekeken naar een dansprogramma op de tv. Toen ben ik naar boven gegaan om te slapen!
Morgen ga ik Londen in. Ik denk dat ik naar het museum ga aan de andere kant van de straat: het Britse Museum. Of misschien wel naar de London Library. We zullen zien Mijn avontuur wacht!
Zondag 2 november 2014. Dag 63.
Ik werd heel vroeg wakker, rond vijf uur, en viel daarna weer in slaap. Toen werd ik wakker om half acht. Ik ben uit bed gegaan, zodat ik ontbijt kon hebben en Londen kon verkennen. Terwijl ik sliep is er nog een gast bijgekomen in onze kamer. Een Chinees/Japans meisje (ik kan het verschil nooit vertellen, echt verschrikkelijk) slaapt in het bed boven mij (stapelbedden). Gisteren, toen ik klaar was met het schrijven, begonnen de twee Indische meisjes, Kankena en Annega, te bidden en dat was een bijzondere ervaring. Het was net alsof ze in een trans waren. Ze zongen monotone woorden met de juiste hoge tonen op het juiste moment en lazen de woorden heel snel voor. Toen ze klaar waren vertelde ik ze hoe mooi ik deze ervaring vond en ze vertelden me toen een hoop over hun geloof, Boeddhisme. Ze gaven me Indische snacks en een visitekaartje over hun geloof. Het klinkt allemaal heel interessant. Ik heb nooit echt onderzoek gedaan naar Boeddhisme, maar nu weet ik dat het gaat over wereldvrede en niet over het aanbidden van een Heer en hem bedanken voor alle goedheid dat jouw is overkomen, of het vrezen van hem. Het gaat over het gelukkig maken van mensen met jouw geluk, en gelukkig worden door anderen gelukkig te maken. Klinkt als de religie voor mij!
Toen ik het hostel verliet om Londen te ontdekken, wist ik niet wat ik ging doen. Ik wist dat er veel attracties waren, maar niet hoe ik er moest komen of hoeveel het me zou kosten. Daarbij, de honderden dingen die je kunt doen in Londen… Geloof je me als ik zeg dat ik niet één ding kon opnoemen toen ik weg ging? Ik werd overweldigd!
Ik bleef lopen en passeerde King’s Cross St. Pancras, wat het treinstation is waar Harry Potter naar perron 9 ¾ gaat voor de trein naar Zweinstein. Ik heb de plek waar Harry door de muur verdwijnt al gezien toen ik op schoolreisje was naar Londen, dus ik ben doorgelopen. Ik besloot naar de Thames te gaan en te zien hoe groot dat nou eigenlijk is. Het kostte me wat moeite om de Thames te vinden, en voordat ik daar aankwam stuitte ik op St. Paul’s Cathedral! Zo ongelofelijk, zo groot, ik moest gewoon naar binnen. Ik was vergeten dat het zondag was, dus ik zou al bijna weer naar buiten gaan omdat ik dacht dat ik niet de toerist mocht uithangen terwijl mensen aan het bidden waren. Echter, ik wilde de binnenkant van de kathedraal echt graag zien, en op een bordje stond dat als je als toerist naar binnen ging, dat je dan geld moest betalen, terwijl het aanbidden van de Heer gratis was… Dus ik heb vandaag de Heer aanbeden!
Ik ben totaal niet religieus. Echter, de dienst was erg indrukwekkend! De kathedraal is prachtig, en de mensen die samenkomen omdat het geloof zo belangrijk voor hun is is ook erg indrukwekkend. Ik besloot gewoon met ze mee te doen vandaag en alles te doen wat zij ook deden. Ik kreeg een boekje waarin stond wat ging gebeuren en wanneer ik mee moest zingen, wanneer ik moest zitten en wanneer ik moest staan. Het was niet zo moeilijk.
De teksten van de liedjes, of hymne, spraken me totaal niet aan. Ik heb niet het gevoel alsof ik moet vrezen voor een Heer, of hem moet bedanken voor alles wat hij voor me gedaan heeft. Ik geloof in mezelf; de dingen die ik bereikt heb komen van mezelf, en niet omdat een ‘God’ ze heeft gedaan voor mij. Ik geloof niet dat ik een Heer moet vrezen, als hij bestaat. Ze zeggen dat God van al zijn kinderen houdt en God vergeeft, maar ik vind het belangrijk om van mezelf te houden en mezelf te vergeven, in plaats van iemand anders’ mening belangrijker te vinden.
Maar als iedereen samen komt in een kerk en deze woorden in koor zeggen, krijg ik de rillingen over mijn rug. Het is prachtig. Dit gebed gaf me vooral rillingen toen ik heb hardop voorlas met de rest van de mensen bij de dienst, ook al ben ik het niet met de woorden eens (het is vooral de manier waarop iedereen het uitsprak denk ik):
Our Father, who art in Heaven,
Hallowed be thy name;
Thy kingdom come;
Thy will be done;
On earth as it is in heaven.
Give us this day our daily bread.
And forgive us our trespasses,
As we forgive those who trespass against us.
And lead us not into temptation;
But deliver us from evil.
For thine is the kingdom,
The power and the glory,
For ever and ever.
Amen.
Na de dienst heb ik de kerk verlaten en respectvol als ik ben heb ik de priesteres bedankt voor de dienst en haar hand geschud. Ze zegende me, erg vriendelijk.
Ik ben doorgelopen en zag de Thames. Ik ben over de Southwark Bridge gelopen en herkende een gebouw… De Globe Theatre! Shakespeare’s theater! Ik moest dat zien!
Ik ben naar binnen gegaan en heb een ticket van 13,50 pond gekocht. Het was het waard. Ik heb een hoop geleerd! Het blijkt dat dit niet de originele Globe Theatre is van toen Shakespeare nog leefde. Het is de derde! De eerste werd in 1599 geopend, maar brandde af in 1613 omdat ze dachten dat het wel een leuk idee was om een echte kanon te gebruiken in Hamlet en toen vloog het dak in brand. De tweede Globe werd in 1614 gebouwd, een jaar nadat de eerste was afgebrand. Deze sloot in 1642 omdat theater verbannen werd, omdat door de adellijke mensen, de mensen van de overheid, theater werd gezien als een zonde, een reden om je te misdragen, en ook als een manier om de Pest te verspreiden, of kwade woorden. De laatste Globe werd geopend in 1997, wat best recent is. Het is nog steeds open en ze houden er ook echte toneelstukken in!
Ik heb ook geleerd dat de bovenkant van het podium de ‘hemel’ werd genoemd. Het heeft een klein luikje, waar de engelen door naar beneden kwamen tijdens het toneelstuk. Het podium zelf werd ‘aarde’ genoemd, waar alle levende mensen zouden staan. En onder het podium was ‘hell’. Een klein luik in het podium was bedoeld voor alle heksen en demonen om door naar boven te komen tijdens het toneelstuk.
Er zijn zoveel andere dingen die ik heb geleerd. Ik heb ook boeken gekocht! Eén over taal en zijn ontwikkelijk (‘A little book of language’, door David Crystall), maar vooral over de origine van taal. Heel interessant en misschien iets om te laten zien aan Henk als hij weer Phonetics geeft!
Het andere boek heet ‘The Bard’s Guide to Abuses and Afronts’, en gaat over alle scheldwoorden die Shakespeare heeft gebruikt in zijn toneelstukken. Hilarisch! Ik vind deze erg leuk:
‘Could I come near your beauty with my nails, I’d set my ten commandments in your face’, said in HENRY VI, PART II.
Of:
‘Thy mother took into her blameful bed some stern untutor’d churl... whose fruit thou art...’, said in HENRY VI, PART II.
Het lijkt erop dat Shakespeare de eerste ‘yo momma’ grap maakte!
Ik heb de Tower Bridge en de Tower of London ook gezien, waar de slotgracht gevuld is met klaproosjes, zoals Jane Townsend in Patterdale had verteld een paar weken geleden! Het was erg indrukwekkend!
Ik vertrok van het hostel om tien uur ’s ochtends en kwam terug om half vijf, dus ik had een geweldige en uitputtende dag vandaag!
Ik heb met mijn moeder gewhatsapped en heb toen avondeten gehad in de bad beneden, waar ik ook heb geskyped met mijn vader. Toen ben ik naar boven gegaan naar mijn slaapkamer. Kankena en Annega zijn helaas al weg, maar het Japanse meisje dat boven me slaapt is er nog. Haar naam is Somako en we hebben gezellig gekletst! Er is nog een ander meisje in onze kamer gekomen, genaamd Swati, en ze is ook Indisch. Ze zijn beiden erg aardig!
Morgen is mijn eerste werkdag, dus ik ga nu slapen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
