Week 4!!!
Door: Bente
Blijf op de hoogte en volg Bente
30 September 2014 | Verenigd Koninkrijk, Patterdale
Maandag 22 september 2014. Dag 22.
Ik heb weer gewerkt. Ik heb nog nooit op de maandag gewerkt sinds ik hier ben dus dit is een wat langere werkweek. De ochtend was best rustig. Huishouding was wat drukker. Iedereen ging weg, dus de hele hostel moest schoon zijn . Vanavond wordt het druk, want dan komt er een groep van 50 tieners en 6 begeleiders.
Ik heb de keuken/lounge van ons (medewerkers) ook schoongemaakt, want het was een troep. Vandaag heeft Gary afscheid genomen, want hij ging naar zijn zus en een week naar Ambleside. Hij weet niet of hij terugkomt.
In mijn pauze ben ik weer naar Aira Force gegaan. Het wordt steeds makkelijker om lange afstanden te wandelen. Ik geloof dat ik net meer dan dertien kilometer heb gewandeld! Het was mijn tweede keer in Aira Force, maar het is nog steeds net zo magisch en verassend als de eerste keer. Ik heb weer een kop thee gedronken en ben daarna weer terug gegaan.
Ik ben een kwartier eerder begonnen om ontbijt voorbereidingen maar achter de rug te hebben, zodat we ons met z’n allen volledig konden focussen op het avondeten voor 56 mensen. Het was overwelvend en stressvol. Laura was de kok vandaag en ze is net iets ouder als ik. Ze zit hier vanaf eind mei dit jaar en was verantwoordelijk voor de hele keuken terwijl we moesten koken voor 56 mensen. Heel veel druk en stress om ons heen, maar uiteindelijk was alles klaar tegen half negen.
Dinsdag 23 september 2014. Dag 23.
Vroeg opgestaan en mentaal voorbereidt voor het ergste. Tweede werkdag deze week en ik kijk absoluut niet uit naar de rest van de week, want de groep van 50 tieners en 6 begeleiders blijft tot donderdag. Gisteren, tijdens het opruimen van het avondeten vond ik ketchup lijkjes overal op de grond.
Deze keer was het ontbijt goed voorbereidt en we wisten allemaal wat er aan zat te komen, dus het ging best snel. We hebben een goed team: Ilse, Laura en ik, en we weten precies wat we moeten doen. We hebben elkaar geholpen en eigen ondernemingen ondernomen, en we waren snel, en we waren geweldig!
Tijdens huishouding durfde ik bijna niet de slaapzalen in te gaan, omdat ik half wist wat ik kon verwachten (een f*cking bende!), maar gelukkig hoefden we alleen de prullenbakken na te kijken. Verder moesten we badkamers schoonmaken en gangen stofzuigen.
Ik weet niet hoe deze kinderen het doen, maar overal waar ze komen is het een bende. Het zijn vuil tornado’s.
Ilse en ik zijn wezen shoppen in Penrith. Nigel heeft ons afgezet bij Morrison’s, de lieverd. Omdat ik eindelijk bereik had, en Wi-Fi in de MacDonald’s, kon ik mijn TAN-code probleem met ING oplossen, samen met mijn vader. Dus dat is nu geregeld!
Ilse, Nigel en ik hebben nog een kopje thee/koffie gehad in de lunch area van Morrison’s. Dat was erg gezellig.
Op de terugweg ben ik in slaap gevallen in de auto, dus zodra we aan waren gekomen bij de hostel en onze boodschappen hadden opgeruimd, ben ik naar mijn kamer gegaan voor een dutje. Ik heb echter niet geslapen, maar geskyped met mijn moeder wat ook erg ontspannen werkt.
Het blijkt ook dat we klachten hebben gekregen van de grote groep tieners. Gisteren, na het eten, vroeg Jim meerdere malen aan de begeleiders of er eten genoeg was en of het had gesmaakt. Toen hadden ze gezegd dat het goed was. Vandaag kregen we telefoon van het hoofdkantoor, en kregen we te horen dat de groep had geklaagd over te weinig eten en geen toetje. Ilse en ik hebben appel kruimel taart met vla gemaakt voor ze, dus er was zeker wel toetje!
Tijdens huishouding kwam Jim nog naar ons toe om ons een peptalk te geven. Hij zei dat we ons niet gek moesten laten maken, dat we een glimlach op moesten zetten en dat we ze vanavond het beste avondeten ever zouden bezorgen. En dat hebben we gedaan.
Tomatensoep met een stokbroodje.
Chili con carne, of ‘jacket potatoe’.
Chocolade taart met vla.
Iedereen vond het heerlijk en de begeleiders waren erg tevreden! Als het blijkt dat we morgen weer een klacht hebben… schop ik ze er persoonlijk uit.
Oh, en we hebben vandaag ons eerste beetje regen gehad sinds mijn aankomst hier!
Woensdag 24 september 2014. Dag 24.
Vandaag zouden we ze eens laten zien… Nog slechts één avond dienst voor deze groep en we zouden ze het beste eten ooit geven. We zouden ze de beste voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht in hun leven geven… En dat hebben we inderdaad gedaan.
Ontbijt was chaotisch zoals gewoonlijk. Heel veel studenten vroegen om dubbele porties, van alles, want ze hadden schijnbaar honger (ook al is het ontbijt op zich heel erg heftig: geroerde ei, champignons, tomaten, bonen, spek, worst, hash browns (rusty rondjes)… en als je wilt kun je zelfs vier verschillende soorten cornflakes nemen). We maken meestal van alles voor iedereen één, dus we moesten een hoop leerlingen teleurstellen.
Eén van de studenten kwam naar ons toe en vroeg of het goed was als hij ijs als toetje mocht vanavond, ondanks dat het originele toetje chocolade taart met vla was. Hij was nogal een kieskeurige eter, dus zolang hij überhaupt iets in mijn maag heeft vind ik het prima. Zijn naam was Cain en hij heeft ons later op de dag met heel veel dingen geholpen.
Bijvoorbeeld, toen ik huishouding aan het doen was kwam hij naar me toe met de vraag of hij me ergens mee kon helpen. Omdat ik er niet zeker van was of ik als ‘staff’ zijnde een gast mocht toelaten om mij te helpen, heb ik het aanbod afgewezen, maar na het avondeten heeft hij de taak van tafels schoonmaken overgenomen van ons. Dat was erg aardig.
In plaats van mij helpen met huishouding, heeft hij me gezelschap gehouden. Het was erg gezellig, heb veel met hem gelachen!
Toen het avondeten moest worden voorbereid, zorgden wij ervoor dat er drie verschillende hoofdgerechten waren, zodat de kieskeurige eter altijd wat te eten zou hebben. We hadden fish and chips, of noodles, of jacket potato (aardappel met schil, uit de oven). Uiteindelijk kregen we de raarste verzoeken: Fish and chips, met noodles er overheen en erwten, bijvoorbeeld. Maar zolang ze iets in hun maag hebben vind ik het niet erg.
Dus! Geen klachten, niets. Ze vonden het heerlijk en we kregen een hoop complimenten. Toen alle afwas weggewerkt was en alles schoon was gemaakt (met onder andere dank aan Cain), zijn Ilse en ik zelf gaan eten. Ik heb mijn allereerste fish and chips gehad en dat was erg lekker!
Ondanks dat de avond erg chaotisch was, waren er ook erg positieve momenten. Eén van de leiders, genaamd John (nummer twee van mijn John lijst), kwam naar ons toe en vroeg ons of de leerlingen ook dingen stuk hadden gemaakt, onbeleefd waren geweest, en zo door. Ilse en ik hebben toen een aantal dingen genoemd (ketchup in de vloerbedekking, scheerschuim op de muren, lamp kapot, badkamervloer bedekt met toiletpapier, toiletten nooit doorgespoeld…). John heeft namens alle leerlingen en docenten zijn excuses aangeboden en gezegd dat hij geen idee had van dat het zo ernstig was. We zeiden dat het wel goed was, Ilse en ik konden tenslotte alles best aan en een excuses was in ieder geval aangeboden, maar hij stond er op dat er een lijst werd gemaakt van alle dingen die waren gebeurd, zodat hij de leerlingen die daar verantwoordelijk voor waren er op aan kon spreken. Dus die lijst heb ik gemaakt, maar omdat ik niet wilde dat alles negatief zou klinken, heb ik ook wat positieve dingen opgenoemd (het is een erg uitbundige groep, ze waren heel beleefd naar ons toe – ze zeiden altijd ‘please’ en ‘thank you’ – en ik heb erg gelachen met de meeste leerlingen). Toen ik die lijst uiteindelijk aan John gaf, was zijn gezichtsuitdrukking kosteloos.
John vertelde nog dat zijn oma uit België kwam en dat hij wat Nederlandse woorden kon, dus daar heeft hij ons mee vermaakt. Hij vond het heerlijk om met ons over Nederland te praten!
Hij zorgde er nog voor dat er twee check-up rondes komen; één vanavond en één morgen. Op die manier weten ze precies wat er stuk is en hoe schoon de kamers zullen zijn. Dat was wel heel fijn!
Toen mijn eigen avondeten achter de kiezen was, besloot ik weer naar mijn slaapkamer te gaan. Ik zag Archibald bij de gasten en ik wilde niet dat hij de gasten ging bijten dus ik wilde hem weer meenemen. De studenten hebben me toen uitgenodigd voor hun bonte avond en daar had ik op zich wel zin in. Dus ik heb mijn normale kleren aangedaan en ben bij ze gaan zitten. Eén van die jongens heeft me leren ballroom dansen, een andere jongen vroeg me de standaard tiener vraag (“Wie van ons vind jij het meest aantrekkelijk?”) en ik ben er achter gekomen dat Cain homo is, en een ontzettende lieverd! Hij vroeg om ijs voor ontbijt…
Het was een geweldige avond, we hebben heel veel selfies gemaakt en ontzettend gelachen!
Donderdag 25 september 2014. Dag 25.
Ontbijt. Alweer. Voor de hele groep. Het was hun laatste ontbijt voordat ze zouden vertrekken naar Sheffield, waar ze vandaan komen. Ik heb Cain zijn ijs gegeven, en de rest van de studenten de standaard Engelse ontbijt. Ze vonden het heerlijk.
Ik kon niet eerder beginnen met het schoonmaken van de kamers dan tien uur, want dat was het moment dat de studenten zouden vertrekken. In plaats van het schoonmaken ben ik door de gangen gelopen om te zien waar ik kon helpen. Ik kwam Cain en wat andere studenten tegen en heb met ze gekletst. Cain zei zelfs dat hij me heel erg zou missen. Ik kletste met ze totdat de docenten naar me toe kwamen om de kamers te checken. We hebben met z’n allen ervoor gezorgd dat alle spullen uit de kamers waren, dat er niets kapot was, dat de troep weg was gegooid en dat alles compleet was. Ze vonden het heel fijn dat ik mee ging.
Toen alle studenten in de bus zaten, ben ik ook ingestapt en heb ik een bedank woordje gegeven namens alle werknemers van YHA Patterdale. Ze vonden het geweldig, juichten en ik kreeg allemaal kushandjes toen ik ze uitzwaaide. Ik vind het wel jammer dat ze weg zijn. Het was echt een geweldige groep, ondanks de chaos.
En op dat moment maakte het dus helemaal niets meer uit dat ik nog wat verstopte rommel terug vond in de nachtkastjes en onder de matrassen. Het maakte me niets meer uit dat één van de nachtlampjes stuk was. Het maakte me helemaal niets uit dat er ketchup in de vloerbedekking zat in het restaurant. Het maakte me echt niets uit dat er plastic drink flesjes in de ‘beer garden’ lag. Het was allemaal goed.
Ilse en ik hebben onze reis voor komend weekend gepland en Jim daarover geraadpleegd. Hij heeft ons toen voor de rest van de middag vrij gegeven. En omdat hij toch al bezig was, mogen we morgen ook genieten van een vrije dag.
Dus Ilse en ik hebben Jungle Book gekeken deze middag. Op een één of andere manier zat de hele soundtrack van die film in onze hoofd, afgelopen week. We moesten dus gewoon die film kijken (Als je van… beren leren kan…). Herinneringen!!
Vrijdag 26 september 2014. Dag 26.
Ik heb de hele ochtend geslapen, en echt genoten van mijn vrije tijd. Die studenten uit Sheffield hebben echt alle energie uit mij getrokken… Toen ik wakker werd wilde ik weer naar Aira Force lopen, maar onderweg kwam ik Ilse tegen die net terug kwam van de kapper. We hebben toen een cream tea gehad in Glenridding. Dat was erg gezellig
Het zorgde alleen er wel voor dat ik net niet genoeg tijd had om helemaal naar Aira Force te lopen, want ik wilde niet weer in het donker terug moeten. In plaats daarvan heb ik een half uur op een stuk strand langs Ullswater gezeten, die ik niet eerder gezien had.
Terwijl ik daar zat kwam een vroeg op me af. “Mooi weer of niet?”, vroeg ze.
“Ja inderdaad! Maar ik had gelezen op het internet dat het zou gaan regenen vandaag”, zei ik.
“Dat heeft het vanochtend ook gedaan.”
“Oh, dat heb ik niet doorgehad. Ik heb geslapen tot kwart over twaalf…”
De vroeg begon zo hard te lachen dat ze me zelfs schouderklopjes gaf (zo van: “DAT IS EEN GOEIE!”). Het was alsof ik haar al twintig jaar kende.
Ik heb haar daarna niet meer gezien.
Ilse en ik hebben de trein tickets naar Carlisle geboekt, zodat we daar morgen heen kunnen! We hebben ook een slaapplek kunnen regelen via Couch Surfer, wat een soort app/website/iets is waar je een slaapplek mee kunt regelen bij een vreemdeling thuis. Iets wat ik totaal niet zou doen, maar gelukkig doe ik het niet alleen. Ilse en ik kunnen elkaar redden als het mis gaat! Ik kijk erg naar morgen uit!!!
Zaterdag 27 september 2014. Dag 27.
We zijn vroeg opgestaan, zodat we de bus van tien over tien ’s ochtends konden pakken en daar op de trein naar Carlisle konden. Uiteindelijk kwamen we rond twaalf uur aan in Carlisle, omdat we ongeveer drie kwartier moesten wachten op de trein.
Toen we aankwamen hebben we het centrum een beetje verkend en de weg naar Adrian, onze host, opgezocht. Toen we uiteindelijk bij hem aankwamen hebben we onze spullen gedumpt en heeft Adrian ons afgezet in het centrum zodat we konden winkelen!
Adrian lijkt heel aardig te zijn, tot nu toe! Hij is heel avontuurlijk. Hij heeft geweldige verhalen over zijn backpack avonturen door Bulgarije en de Balkan en zo. Geweldig om naar te luisteren. Hij is erg ‘free spirited’, wat wel leuk is. Joy, Adrians huisgenote, heb ik niet heel veel gezien vandaag, want ze had een kater van de avond ervoor en is weer naar bed gegaan nadat ze zich had voorgesteld aan ons (Adrian: “Sloth.”)
Ilse en ik hebben boodschappen gedaan, want we mogen gratis bij Adrian slapen, dus het minste wat we voor hem en Joy konden doen was koken. We hebben hamburgers gebakken, met maïs, gebakken aardappels en sla. Adrian heeft nog een pittige saus gemaakt; erg lekker!
Ik was een beetje verbaasd over Adrians doen en laten. Hij pakt alles op met zijn voeten, wat raar was in het begin, maar nu vind ik het eigenlijk niet zo erg. Toen ik vroeg om een handdoek zodat ik kon douchen zei hij: “Ik had twee dagen geleden nog een handdoek op de grond liggen… Die heb ik toen die kant op gelanceerd… Waar kan ie zijn?” Dat klonk ook heel vreemd. Gelukkig was de handdoek schoon omdat het al die tijd in een soort camping zak zat. Dit alles komt eigenlijk best overeen met zijn ‘free spirited’ houding.
Toen we uit gingen is Adrian met ons mee gegaan. Hij heeft ons alle plaatsen laten zien. We hebben eerst in een kroeg genaamd ‘the Thin White Duke’ gezeten, en zijn daarna naar de andere kant van de straat gegaan om nog even in de kroeg ‘McQueens’ te zitten. Adrian ging toen even naar de WC en toen besloten Ilse en ik selfies te maken. Een Britse man die wij totaal niet kennen wilde toen met ons op de foto. Dat vonden we wel grappig.
We kwamen om half twee ’s nachts weer bij Adrian thuis aan. We hebben toen nog een uur in de woonkamer gezeten, kijkend naar hoe Adrian totaal niet genoot van zijn overgebleven Haggis (soort pastij met ingewanden van een schaap), en we hebben nog wat meer gekletst over Adrians couch surfing avonturen in de Balkan en zo. Hij vond het allemaal wel leuk, maar hij waarschuwde ons wel dat het niet altijd veilig is, omdat je niet de achterliggende gedachten weet van je host en zo. Ik denk dat ik het bij een ontzettend leuke, eerste en laatste ervaring houd.
Zondag 28 september 2014. Dag 28.
Ik ben om half acht wakker geworden, toen weer om half tien, en toen heb ik met mijn moeder gekletst via Whatsapp. Ze wilde graag weten hoe het met me ging, en ik had een hoop te vertellen.
Ik heb gedoucht en Adrian en Joy hebben ontbijt voor me gemaakt. We hebben een gebakken ei gehad met geroosterd brood en sherry tomaten. Dat was heel erg lekker! We hebben heel veel thee gedronken en gekletst en toen moesten we alweer weg…
We hebben afscheid genomen en zijn naar het centrum gegaan. Ilse’s koffer is stuk gegaan tijdens haar reis naar Engeland, dus we moesten een nieuwe zoeken voor haar. We hebben er één gevonden voor haar bij de B&M (vergelijkbaar met de Action), en daarna al onze spullen in de koffer gestopt. Toen zijn we op de trein terug gestapt.
Ik voel me erg op mijn gemak, met het openbaar vervoer. Het is niet zo moeilijk, ik ken de omgeving nu. Ik zal dus niet meer gestrest in de bus zitten en bij elke halte me afvragen of ik er al uit moet. Ik heb zelfs geslapen in de bus onderweg naar Patterdale. Ik denk dat ik erg moe was (hoop niet dat ik mijn middagdutjes gewoonte meeneem naar Nederland).
Ik heb een groot gedeelte van ‘the boy in the striped pyjamas’ gelezen, geschreven door John Boyne. Heb avondeten gekookt: kokosnoot rijst, met boontjes en een steak pie!
Ik heb weer gewerkt. Ik heb nog nooit op de maandag gewerkt sinds ik hier ben dus dit is een wat langere werkweek. De ochtend was best rustig. Huishouding was wat drukker. Iedereen ging weg, dus de hele hostel moest schoon zijn . Vanavond wordt het druk, want dan komt er een groep van 50 tieners en 6 begeleiders.
Ik heb de keuken/lounge van ons (medewerkers) ook schoongemaakt, want het was een troep. Vandaag heeft Gary afscheid genomen, want hij ging naar zijn zus en een week naar Ambleside. Hij weet niet of hij terugkomt.
In mijn pauze ben ik weer naar Aira Force gegaan. Het wordt steeds makkelijker om lange afstanden te wandelen. Ik geloof dat ik net meer dan dertien kilometer heb gewandeld! Het was mijn tweede keer in Aira Force, maar het is nog steeds net zo magisch en verassend als de eerste keer. Ik heb weer een kop thee gedronken en ben daarna weer terug gegaan.
Ik ben een kwartier eerder begonnen om ontbijt voorbereidingen maar achter de rug te hebben, zodat we ons met z’n allen volledig konden focussen op het avondeten voor 56 mensen. Het was overwelvend en stressvol. Laura was de kok vandaag en ze is net iets ouder als ik. Ze zit hier vanaf eind mei dit jaar en was verantwoordelijk voor de hele keuken terwijl we moesten koken voor 56 mensen. Heel veel druk en stress om ons heen, maar uiteindelijk was alles klaar tegen half negen.
Dinsdag 23 september 2014. Dag 23.
Vroeg opgestaan en mentaal voorbereidt voor het ergste. Tweede werkdag deze week en ik kijk absoluut niet uit naar de rest van de week, want de groep van 50 tieners en 6 begeleiders blijft tot donderdag. Gisteren, tijdens het opruimen van het avondeten vond ik ketchup lijkjes overal op de grond.
Deze keer was het ontbijt goed voorbereidt en we wisten allemaal wat er aan zat te komen, dus het ging best snel. We hebben een goed team: Ilse, Laura en ik, en we weten precies wat we moeten doen. We hebben elkaar geholpen en eigen ondernemingen ondernomen, en we waren snel, en we waren geweldig!
Tijdens huishouding durfde ik bijna niet de slaapzalen in te gaan, omdat ik half wist wat ik kon verwachten (een f*cking bende!), maar gelukkig hoefden we alleen de prullenbakken na te kijken. Verder moesten we badkamers schoonmaken en gangen stofzuigen.
Ik weet niet hoe deze kinderen het doen, maar overal waar ze komen is het een bende. Het zijn vuil tornado’s.
Ilse en ik zijn wezen shoppen in Penrith. Nigel heeft ons afgezet bij Morrison’s, de lieverd. Omdat ik eindelijk bereik had, en Wi-Fi in de MacDonald’s, kon ik mijn TAN-code probleem met ING oplossen, samen met mijn vader. Dus dat is nu geregeld!
Ilse, Nigel en ik hebben nog een kopje thee/koffie gehad in de lunch area van Morrison’s. Dat was erg gezellig.
Op de terugweg ben ik in slaap gevallen in de auto, dus zodra we aan waren gekomen bij de hostel en onze boodschappen hadden opgeruimd, ben ik naar mijn kamer gegaan voor een dutje. Ik heb echter niet geslapen, maar geskyped met mijn moeder wat ook erg ontspannen werkt.
Het blijkt ook dat we klachten hebben gekregen van de grote groep tieners. Gisteren, na het eten, vroeg Jim meerdere malen aan de begeleiders of er eten genoeg was en of het had gesmaakt. Toen hadden ze gezegd dat het goed was. Vandaag kregen we telefoon van het hoofdkantoor, en kregen we te horen dat de groep had geklaagd over te weinig eten en geen toetje. Ilse en ik hebben appel kruimel taart met vla gemaakt voor ze, dus er was zeker wel toetje!
Tijdens huishouding kwam Jim nog naar ons toe om ons een peptalk te geven. Hij zei dat we ons niet gek moesten laten maken, dat we een glimlach op moesten zetten en dat we ze vanavond het beste avondeten ever zouden bezorgen. En dat hebben we gedaan.
Tomatensoep met een stokbroodje.
Chili con carne, of ‘jacket potatoe’.
Chocolade taart met vla.
Iedereen vond het heerlijk en de begeleiders waren erg tevreden! Als het blijkt dat we morgen weer een klacht hebben… schop ik ze er persoonlijk uit.
Oh, en we hebben vandaag ons eerste beetje regen gehad sinds mijn aankomst hier!
Woensdag 24 september 2014. Dag 24.
Vandaag zouden we ze eens laten zien… Nog slechts één avond dienst voor deze groep en we zouden ze het beste eten ooit geven. We zouden ze de beste voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht in hun leven geven… En dat hebben we inderdaad gedaan.
Ontbijt was chaotisch zoals gewoonlijk. Heel veel studenten vroegen om dubbele porties, van alles, want ze hadden schijnbaar honger (ook al is het ontbijt op zich heel erg heftig: geroerde ei, champignons, tomaten, bonen, spek, worst, hash browns (rusty rondjes)… en als je wilt kun je zelfs vier verschillende soorten cornflakes nemen). We maken meestal van alles voor iedereen één, dus we moesten een hoop leerlingen teleurstellen.
Eén van de studenten kwam naar ons toe en vroeg of het goed was als hij ijs als toetje mocht vanavond, ondanks dat het originele toetje chocolade taart met vla was. Hij was nogal een kieskeurige eter, dus zolang hij überhaupt iets in mijn maag heeft vind ik het prima. Zijn naam was Cain en hij heeft ons later op de dag met heel veel dingen geholpen.
Bijvoorbeeld, toen ik huishouding aan het doen was kwam hij naar me toe met de vraag of hij me ergens mee kon helpen. Omdat ik er niet zeker van was of ik als ‘staff’ zijnde een gast mocht toelaten om mij te helpen, heb ik het aanbod afgewezen, maar na het avondeten heeft hij de taak van tafels schoonmaken overgenomen van ons. Dat was erg aardig.
In plaats van mij helpen met huishouding, heeft hij me gezelschap gehouden. Het was erg gezellig, heb veel met hem gelachen!
Toen het avondeten moest worden voorbereid, zorgden wij ervoor dat er drie verschillende hoofdgerechten waren, zodat de kieskeurige eter altijd wat te eten zou hebben. We hadden fish and chips, of noodles, of jacket potato (aardappel met schil, uit de oven). Uiteindelijk kregen we de raarste verzoeken: Fish and chips, met noodles er overheen en erwten, bijvoorbeeld. Maar zolang ze iets in hun maag hebben vind ik het niet erg.
Dus! Geen klachten, niets. Ze vonden het heerlijk en we kregen een hoop complimenten. Toen alle afwas weggewerkt was en alles schoon was gemaakt (met onder andere dank aan Cain), zijn Ilse en ik zelf gaan eten. Ik heb mijn allereerste fish and chips gehad en dat was erg lekker!
Ondanks dat de avond erg chaotisch was, waren er ook erg positieve momenten. Eén van de leiders, genaamd John (nummer twee van mijn John lijst), kwam naar ons toe en vroeg ons of de leerlingen ook dingen stuk hadden gemaakt, onbeleefd waren geweest, en zo door. Ilse en ik hebben toen een aantal dingen genoemd (ketchup in de vloerbedekking, scheerschuim op de muren, lamp kapot, badkamervloer bedekt met toiletpapier, toiletten nooit doorgespoeld…). John heeft namens alle leerlingen en docenten zijn excuses aangeboden en gezegd dat hij geen idee had van dat het zo ernstig was. We zeiden dat het wel goed was, Ilse en ik konden tenslotte alles best aan en een excuses was in ieder geval aangeboden, maar hij stond er op dat er een lijst werd gemaakt van alle dingen die waren gebeurd, zodat hij de leerlingen die daar verantwoordelijk voor waren er op aan kon spreken. Dus die lijst heb ik gemaakt, maar omdat ik niet wilde dat alles negatief zou klinken, heb ik ook wat positieve dingen opgenoemd (het is een erg uitbundige groep, ze waren heel beleefd naar ons toe – ze zeiden altijd ‘please’ en ‘thank you’ – en ik heb erg gelachen met de meeste leerlingen). Toen ik die lijst uiteindelijk aan John gaf, was zijn gezichtsuitdrukking kosteloos.
John vertelde nog dat zijn oma uit België kwam en dat hij wat Nederlandse woorden kon, dus daar heeft hij ons mee vermaakt. Hij vond het heerlijk om met ons over Nederland te praten!
Hij zorgde er nog voor dat er twee check-up rondes komen; één vanavond en één morgen. Op die manier weten ze precies wat er stuk is en hoe schoon de kamers zullen zijn. Dat was wel heel fijn!
Toen mijn eigen avondeten achter de kiezen was, besloot ik weer naar mijn slaapkamer te gaan. Ik zag Archibald bij de gasten en ik wilde niet dat hij de gasten ging bijten dus ik wilde hem weer meenemen. De studenten hebben me toen uitgenodigd voor hun bonte avond en daar had ik op zich wel zin in. Dus ik heb mijn normale kleren aangedaan en ben bij ze gaan zitten. Eén van die jongens heeft me leren ballroom dansen, een andere jongen vroeg me de standaard tiener vraag (“Wie van ons vind jij het meest aantrekkelijk?”) en ik ben er achter gekomen dat Cain homo is, en een ontzettende lieverd! Hij vroeg om ijs voor ontbijt…
Het was een geweldige avond, we hebben heel veel selfies gemaakt en ontzettend gelachen!
Donderdag 25 september 2014. Dag 25.
Ontbijt. Alweer. Voor de hele groep. Het was hun laatste ontbijt voordat ze zouden vertrekken naar Sheffield, waar ze vandaan komen. Ik heb Cain zijn ijs gegeven, en de rest van de studenten de standaard Engelse ontbijt. Ze vonden het heerlijk.
Ik kon niet eerder beginnen met het schoonmaken van de kamers dan tien uur, want dat was het moment dat de studenten zouden vertrekken. In plaats van het schoonmaken ben ik door de gangen gelopen om te zien waar ik kon helpen. Ik kwam Cain en wat andere studenten tegen en heb met ze gekletst. Cain zei zelfs dat hij me heel erg zou missen. Ik kletste met ze totdat de docenten naar me toe kwamen om de kamers te checken. We hebben met z’n allen ervoor gezorgd dat alle spullen uit de kamers waren, dat er niets kapot was, dat de troep weg was gegooid en dat alles compleet was. Ze vonden het heel fijn dat ik mee ging.
Toen alle studenten in de bus zaten, ben ik ook ingestapt en heb ik een bedank woordje gegeven namens alle werknemers van YHA Patterdale. Ze vonden het geweldig, juichten en ik kreeg allemaal kushandjes toen ik ze uitzwaaide. Ik vind het wel jammer dat ze weg zijn. Het was echt een geweldige groep, ondanks de chaos.
En op dat moment maakte het dus helemaal niets meer uit dat ik nog wat verstopte rommel terug vond in de nachtkastjes en onder de matrassen. Het maakte me niets meer uit dat één van de nachtlampjes stuk was. Het maakte me helemaal niets uit dat er ketchup in de vloerbedekking zat in het restaurant. Het maakte me echt niets uit dat er plastic drink flesjes in de ‘beer garden’ lag. Het was allemaal goed.
Ilse en ik hebben onze reis voor komend weekend gepland en Jim daarover geraadpleegd. Hij heeft ons toen voor de rest van de middag vrij gegeven. En omdat hij toch al bezig was, mogen we morgen ook genieten van een vrije dag.
Dus Ilse en ik hebben Jungle Book gekeken deze middag. Op een één of andere manier zat de hele soundtrack van die film in onze hoofd, afgelopen week. We moesten dus gewoon die film kijken (Als je van… beren leren kan…). Herinneringen!!
Vrijdag 26 september 2014. Dag 26.
Ik heb de hele ochtend geslapen, en echt genoten van mijn vrije tijd. Die studenten uit Sheffield hebben echt alle energie uit mij getrokken… Toen ik wakker werd wilde ik weer naar Aira Force lopen, maar onderweg kwam ik Ilse tegen die net terug kwam van de kapper. We hebben toen een cream tea gehad in Glenridding. Dat was erg gezellig
Het zorgde alleen er wel voor dat ik net niet genoeg tijd had om helemaal naar Aira Force te lopen, want ik wilde niet weer in het donker terug moeten. In plaats daarvan heb ik een half uur op een stuk strand langs Ullswater gezeten, die ik niet eerder gezien had.
Terwijl ik daar zat kwam een vroeg op me af. “Mooi weer of niet?”, vroeg ze.
“Ja inderdaad! Maar ik had gelezen op het internet dat het zou gaan regenen vandaag”, zei ik.
“Dat heeft het vanochtend ook gedaan.”
“Oh, dat heb ik niet doorgehad. Ik heb geslapen tot kwart over twaalf…”
De vroeg begon zo hard te lachen dat ze me zelfs schouderklopjes gaf (zo van: “DAT IS EEN GOEIE!”). Het was alsof ik haar al twintig jaar kende.
Ik heb haar daarna niet meer gezien.
Ilse en ik hebben de trein tickets naar Carlisle geboekt, zodat we daar morgen heen kunnen! We hebben ook een slaapplek kunnen regelen via Couch Surfer, wat een soort app/website/iets is waar je een slaapplek mee kunt regelen bij een vreemdeling thuis. Iets wat ik totaal niet zou doen, maar gelukkig doe ik het niet alleen. Ilse en ik kunnen elkaar redden als het mis gaat! Ik kijk erg naar morgen uit!!!
Zaterdag 27 september 2014. Dag 27.
We zijn vroeg opgestaan, zodat we de bus van tien over tien ’s ochtends konden pakken en daar op de trein naar Carlisle konden. Uiteindelijk kwamen we rond twaalf uur aan in Carlisle, omdat we ongeveer drie kwartier moesten wachten op de trein.
Toen we aankwamen hebben we het centrum een beetje verkend en de weg naar Adrian, onze host, opgezocht. Toen we uiteindelijk bij hem aankwamen hebben we onze spullen gedumpt en heeft Adrian ons afgezet in het centrum zodat we konden winkelen!
Adrian lijkt heel aardig te zijn, tot nu toe! Hij is heel avontuurlijk. Hij heeft geweldige verhalen over zijn backpack avonturen door Bulgarije en de Balkan en zo. Geweldig om naar te luisteren. Hij is erg ‘free spirited’, wat wel leuk is. Joy, Adrians huisgenote, heb ik niet heel veel gezien vandaag, want ze had een kater van de avond ervoor en is weer naar bed gegaan nadat ze zich had voorgesteld aan ons (Adrian: “Sloth.”)
Ilse en ik hebben boodschappen gedaan, want we mogen gratis bij Adrian slapen, dus het minste wat we voor hem en Joy konden doen was koken. We hebben hamburgers gebakken, met maïs, gebakken aardappels en sla. Adrian heeft nog een pittige saus gemaakt; erg lekker!
Ik was een beetje verbaasd over Adrians doen en laten. Hij pakt alles op met zijn voeten, wat raar was in het begin, maar nu vind ik het eigenlijk niet zo erg. Toen ik vroeg om een handdoek zodat ik kon douchen zei hij: “Ik had twee dagen geleden nog een handdoek op de grond liggen… Die heb ik toen die kant op gelanceerd… Waar kan ie zijn?” Dat klonk ook heel vreemd. Gelukkig was de handdoek schoon omdat het al die tijd in een soort camping zak zat. Dit alles komt eigenlijk best overeen met zijn ‘free spirited’ houding.
Toen we uit gingen is Adrian met ons mee gegaan. Hij heeft ons alle plaatsen laten zien. We hebben eerst in een kroeg genaamd ‘the Thin White Duke’ gezeten, en zijn daarna naar de andere kant van de straat gegaan om nog even in de kroeg ‘McQueens’ te zitten. Adrian ging toen even naar de WC en toen besloten Ilse en ik selfies te maken. Een Britse man die wij totaal niet kennen wilde toen met ons op de foto. Dat vonden we wel grappig.
We kwamen om half twee ’s nachts weer bij Adrian thuis aan. We hebben toen nog een uur in de woonkamer gezeten, kijkend naar hoe Adrian totaal niet genoot van zijn overgebleven Haggis (soort pastij met ingewanden van een schaap), en we hebben nog wat meer gekletst over Adrians couch surfing avonturen in de Balkan en zo. Hij vond het allemaal wel leuk, maar hij waarschuwde ons wel dat het niet altijd veilig is, omdat je niet de achterliggende gedachten weet van je host en zo. Ik denk dat ik het bij een ontzettend leuke, eerste en laatste ervaring houd.
Zondag 28 september 2014. Dag 28.
Ik ben om half acht wakker geworden, toen weer om half tien, en toen heb ik met mijn moeder gekletst via Whatsapp. Ze wilde graag weten hoe het met me ging, en ik had een hoop te vertellen.
Ik heb gedoucht en Adrian en Joy hebben ontbijt voor me gemaakt. We hebben een gebakken ei gehad met geroosterd brood en sherry tomaten. Dat was heel erg lekker! We hebben heel veel thee gedronken en gekletst en toen moesten we alweer weg…
We hebben afscheid genomen en zijn naar het centrum gegaan. Ilse’s koffer is stuk gegaan tijdens haar reis naar Engeland, dus we moesten een nieuwe zoeken voor haar. We hebben er één gevonden voor haar bij de B&M (vergelijkbaar met de Action), en daarna al onze spullen in de koffer gestopt. Toen zijn we op de trein terug gestapt.
Ik voel me erg op mijn gemak, met het openbaar vervoer. Het is niet zo moeilijk, ik ken de omgeving nu. Ik zal dus niet meer gestrest in de bus zitten en bij elke halte me afvragen of ik er al uit moet. Ik heb zelfs geslapen in de bus onderweg naar Patterdale. Ik denk dat ik erg moe was (hoop niet dat ik mijn middagdutjes gewoonte meeneem naar Nederland).
Ik heb een groot gedeelte van ‘the boy in the striped pyjamas’ gelezen, geschreven door John Boyne. Heb avondeten gekookt: kokosnoot rijst, met boontjes en een steak pie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
